نمایش بوقلمون

درباره نمایش بوقلمون

آدم وقتی اینجا نگاشته های زیبا دوستان رو می بینه از اینکه متنی رو تحریر کنه احساس خجلت می کنه
اما در غالب یه تماشاچی نه تماشگر یا نمایش بین حرفه ای. وقتی این نمایش رو داشتم می دیدم یه جاهایی احساس می کردم داستان در سراشیبی افتاده که ناگهان به مدد بازی خوب و گاها دیالوگ های به جا سیر حرکت اصلی خودش رو باز می یافت و با سرعتی درخور اوج می گرفت و در نهایت یک پایان خوب رو رقم زد، فارغ از این موضوعات این داستان من رو با خودش خیلی جاها برد، از موسیقی سنتی گرفته تا رفتار آدم هایی با گذشت دهها سال رگه هایی از اون رو هنوز در بین مردم کوچه و بازار امروز میشه دید، نا مردی و نامرادی روزگار، روزگار خوشی و دغل بازهای مکار، همدمان پیاله و نارفیقان کارزار، دلیر مردان و زنان روشن دل و پاک سیرت و بیدادگران ماردوش، به اوج رسیدن افراد بی هویت و ... دیدن ادامه » فرو افتادن عزتمندانه ی بزرگان و... بوقلمون صفتان.
با این نمایش می خندیم، به فکر فرو میریم، تلخند های ناخودآگاه بر چهره مان نقش می بندد، گریه می کنیم، و در اوج نا امیدی به دنبال سپیدی صبح میگردیم که امیدوار شویم برای رسیدن به آنچه که به دنبالش می گردیم.

بوقلمون
ساختار نمایش‌های سنتی و آیینی در برخورد نظری سهل ولی در شکل عملی و اجرایی ممتنع است- فارغ از اشکال مختلف تعزیه یا نمایش‌های برخاسته از آیین‌های محلی یا استوار بر کهن الگوها- آنچه لازم دارد شهری خیالی و همه‌جایی، حاکمی و داروغه‌ای و گزمه‌هایی، پهلوان نامی شهر و تعدادی شاگرد و مرید، بدخواه یا به نوعی کاکارستم شهر، و نوچه‌هایش، بازاری و تعدادی تن‌لش که زالووار به زندگی چسبیده‌اند. مرشدی و قاضی شهر و انبوهی از رعایا که هستند تا شاهدی باشند بر باروری درام. و البته غریبه‌ای مرموز که با بهانه‌ای رمز و رازگونه وارد قصه می‌شود؛ و حالا بستری آماده که درام سر بر بالین پرورش آن گذارد. دیگر بسته به ذوق و سلیقه خالق اثر باید پیش برود، درجا بزند و یا پس‌رفت کند.
خیرالله تقیانی‌پور با بهره گیری از همین نمادها و نشانه‌ها نمایشی ساخته خلاف جهت ... دیدن ادامه » آن‌چه رایج است. هیچ‌کدام از شخصیت‌های نمایشی بر حسب تعریف تثبیت شده همان نیستند که باید باشند. نه گزمه‌اش آن است که باید نه پهلوانش، نه غریبه‌اش و نه لات‌های آسمان جل بی پناهش و نه حتی مرشد و قاضی‌اش. تنها حاجب‌الدوله‌اش آن است که به باور مدرن باید باشد. شخصیت بوقلمونش چنان با روح و روان و قضاوت‌های عادت شده ما بازی می‌کند که در پایان علی‌رغم خنده‌های و زهرخندهای بیشمار در طول کار چنان حیران میمانیم که تا روزها ذهن و فکر را درگیر می‌کند. بوقلمون نیاز نمایشی امروز ماست. حرف مغفول مانده هنر نمایشی ماست. استواری و محکمی اثر مدیون نوشته و ساختمان درست درام و بعد کارگردانی هوشمندانه، انتخاب دقیق و درست عوامل بویژه بازیگران اثر که خیلی حساب شده درجای خود نشسته‌اند. اگر قرار بر این باشد که نمونه‌ای شاخص و مدلی ممکن برای هنر نمایشی سنتی به همگان نشان دهیم بهتر است شرایطی فراهم شود این اثر در نقطه نقطه کشور در داخل و جشنواره‌های آیینی و مبتنی بر اسطوره‌ها به اجرا درآید. تک‌تک بازیگران بر صحنه بوقلمون کلاس درس‌اند برای آموختن ظرافت‌های بازیگری شرافتمندانه. بدن‌ها و بیان‌های تربیت شده و آماده همه همراه با موسیقی‌ی به اندازه و حرکات موجز و از پیش فکر شده بهترین نمونه از هماهنگی در آثاری از این دست است. امید که بعد از اجرای موفق آن در تالار چهارسوی تئاتر شهر در فضاهایی دیگر و در زمان‌های متعدد این اثر به صحنه برود تا جمع گسترده تری از این اثر فرح بخشِ عبرت آموز و پرمحتوا بهره ببرند. تنها یک نکته و آن این که به عمد قصه را باز نکردم تا تماشاگر این اثر برود، ببیند و به دنبال جای و جایگاه خود بگردد در این اثر. من تماشاگر کدامم، پهلون اکبر یا رقیبش، مرشد و غریبه، یا حاجب و لوطی و عیاران و یا بوقلمون؟

با احترام
حسین پاکدل

با سلام
نمایش را روز سه شنبه بیست و دوم دیماه با حضور اصغر همت، جواد ها عزتی و یحیوی ، مجید قناد، نیما رییسی و چند نفر دیگر از هنرمندان و دست اندرکاران تاتر به تماشا نشستیم.نمایشی پر از حرکت و صدا با بازیهای خوب و کنترل شده توسط یک کارگردانی قوی.موسیقی زنده سنتی بر زیبایی کار افزوده بود.طراحی صحنه و لباس و نور مناسب سالن از جذابیت های دیگراین نمایش بود.داستان هم بیانگر مسیر تاریخی آدمهای تاریکی و روشنایی بود.آدمهایی که هریک در جایگاه خود بوقلمون صفتی را تجربه کرده اند و هرچند از این شیوه ی زندگی دل خوشی ندارند اما آزادگی را وا می نهند و برای گذران زندگی بوقلمون بودن را در نهایت ترجیح می دهند.قربانی می شوند و قربانی می گیرند و این سیر تاریخی همچنان ادامه دارد.
یکی از نکاتی که نویسنده در چند جا از نمایش اصرار به ذکر آن داشت، پذیرش بوقلمون وار برخی ... دیدن ادامه » چرندیات و خرافات از جانب مردم بود.اینکه خیلیها خیلی چیزها را می فهمند و به خاطر غم نان از آنها عبور می کنند .صفر و جعفر نماد آدمهایی هستند که یا با غم نان یا احساس گناه و جهل همواره در انتخاب مسیر به بوقلمون صفتی می رسند و چاره ای نمی یابند.
از کنایه های نهفته در متن و بازیهای پرتحرک نمایش خندیدم و بسیار لذت بردم.
با تشکر از عوامل و دست اندرکاران نمایش.

اجرای دوشنبه 21 دی ماه و یک خسته نباشید به تمام عوامل این نمایش.

"بوقلمون" به طرز عجیبی با تماشاگر ارتباط برقرار کرده و حرف خود را واضح بیان میکند. در تمامی لحظات نمایش میتوان تماشاگرانی را دید که با تکان دادن سر در حال تایید دیالوگها هستند ، و یا گاهی با پوزخندی تلخ در هر لحظه شخصیتی خاص را در ذهن خود تصور میکنند، شخصیت هایی که نه در زمان قاجار و نه در 100 سال گذشته بلکه امروز در کنارمان ، زیر همین آسمان و روی همین خاک در حال نفس کشیدن میباشند. داستانی با حسی دوست داشتنی ، طنزهایی که در عین بازی های شیرین و روان ، معنای بسیار تلخ در خود نهفته اند. اشاره ی ظریف نویسنده به جنبه های مختلف اخلاقی و اجتماعی ، یکی از نکات مورد توجه و قابل تحسین در این نمایش است. از شجاعت و پاکی تا خیانت و دروغ ، از شیردلی تا بوقلمون صفتی ....
اشاره ی داستان به نقش مهم جامعه ... دیدن ادامه » در شکل گیری وقایعی تلخ در طول تاریخ ، گاهی با سکوت عمومی و بعضا" با همراه شدن جهلِ عمومی قدم به قدم با ظلمِ حاکم ، که همواره موجب برتری اقلیت بر اکثریت بوده ، جزو ظریف ترین نکات این نمایشنامه است.
اما چرا بوقلمون؟ ........ در اصطلاح عامیانه "بوقلمون صفت" کسی است که روبرویت یک چیزی می گوید اما چند ساعت بعد، بر عکس آن گفته عمل می کند! در پس طنز ها و خنده های این نمایش، فکری عمیق در ذهن من ِ تماشاگر ایجاد میشود ، که بوقلمون کیست؟ ... من ، تو ، و یا شاید همه ی ما . زمانی که در برابر ظلمی در کوچه و خیابان سکوت میکنیم، در حالی که ساعتی بعد در جمعی دوستانِ حود را حامی حقوق مظلومان میدانیم ... زمانی که از "حسین" میگوییم و از آزادگی هیچ نمیدانیم، یا از "علی" میگوییم و از عدالتش بیزاریم...تمامی اشارات این نمایش به نام و نقش های مذهبی و وقایع تاریخی، بصورت اتفاقی و بی دلیل صورت نگرفته ، بلکه در تک تک صحنه ها و دیالوگ های این نمایش جدای از خنده، تمنای تفکری ژرف از تماشاگر ، موج میزند.

بازی ها بسیار خوب و با کیفیت ، در عین تحرک و دیالوگهایی نسبتا سخت به مدت 1 ساعت و 30 دقیقه ادامه میابد. هرگز در طول این نمایش احساس خستگی نخواهید کرد چرا که دیالوگهای روان ، بازی های خوب و موسیقی زنده ی بسیار خوب همراه با نور پردازی مطلوب، شما را تا پایان نمایش جذب خود خواهد کرد. بازی سرکار خانوم "مه لقا باقری" به طرز حیرت انگیزی خوب اجرا شد و در کنار تمامی بازیگران این نمایش خسته نباشید ویژه ای به این بانوی هنرمند باید گفت.

در پایان ، نه فقط دیدن و خندیدن در این نمایش، بلکه تفکر در این نمایش را به تمام هنردوستان پیشنهاد میکنم.

دست مریزاد و خسته نباشید به همه عوامل

خوب بود حس خوبی هم داشت خسته نباشید واقعا فقط به نظر من دو جای متن گسستی وجود داشت که اگه نبود بهتر بود یکی اون دیالوگ گزمه که می گفت بیشعورها البته به نظر من خیلی بجا نبود. حس خوبی نداشت و پایان پایان به نظر من فاجعه بود متن رو از روایت به شعار منتقل کرد. البته شعار هم خوبه ولی در متن خودش در شکل خودش اینجا من نپسندیدم و اینطور که از زمزمه بقیه تماشاچی ها شنیدم نمی گم همه ولی بعضیای دیگه هم بودن که نپسندیده بودن این پایان رو ولی در کل خیلی هم خوب بود طراحی و اجرا که حرف نداشت
مرسی

حاجب الدوله:
اونیکه دم مسیحا به دمش دادی که بیاد پی ات معرکه گیری , جوجه بوقلمونی که شهره شهر...

تو شهری پا گذاشتی که در اون جماعت پیش شغال کرنش می کنند

یادداشتی کوتاه برای نمایش بوقلمون.
این روزها نمایش بوقلمون نوشته و کار خیرالله تقیانی‌پور با بازی خوب علی سلیمانی، سیروس همتی، مه‌لقا باقری، محمد صادق ملک، جواد پورزند، وحید نفر، سامان دارابی، محمدهادی عطایی، حسین شفیعی و... در تالارچهار سوی تئاترشهر روی صحنه است و اقبال با من یار بود که توانستم این نمایش را ببینم.
هرچند هیچ اثر نمایشی خالی از ضعف و اشکال نیست و هیچ نوشته‌ای بی غلط؛ اما بی‌اقرار می‌گویم که پس از سالها شاهدِ نمایشی در این گونه‌ بودم که به نظرم قابل تأمل و تعمق در حیطه‌یآثار نمایشی‌های ایرانی‌است. از متن و بازی‌های بازیگران و موسیقی زنده و کاربردی‌اش گرفته تا طراحی بسیار ساده و کارآمدِ صحنه و لباس و کارگردانی هوشمندانه‌ی آن، همگی در یک انسجام و همگرایی در مسیر تقویت اثر بکار گرفته شده‌اند. داستان سر راست و عاری از حشو ... دیدن ادامه » و زوائد بی ربط و بسط و به دور از روشنفکربازیهای متداول و فلسه چینی‌های کسالت بار، به خوبی در مشارکت مخاطب با اثر و فهم او از وقایعِ داستانی و روابط آدمهای آن موقف عمل کرده.
اولین چیزی که در این نمایش توجه مخاطب را به خود جلب می‌کند، سادگی صحنه و ملزومات آن است. طراح (داریوش پیرو) با آگاهی کامل از نیاز نمایش به فضایی عمومی برای بیانِ مفاهیم خود، به سادگی هر‌چه تمامتر بوده و آن‌چنانکه شاخصه‌ی نمایشهای ایرانیست، متکی بر تخیل تماشاگر در بازسازی فضاهای داستانی و موقعیت‌های نمایشی از طریق روایت و داستان‌گوییشکل گرفته و به پیش می‌رود.
شیوه‌ی اجرای دو سویه‌ی این نمایش (که در عمل با چینش بازیگران در دو سوی دیگر صحنه،همان سنت صحنه‌ی گرد نمایشهای ایرانی را تداعی می‌کند) حاکی از انتخاب هوشمندانه‌ی کارگردان برای اجرای این اثر بوده و به درستی نیز از این امکان در طراحی خود بهره گرفته به نحوی که به نظر می‌رسد هر فرم اجرایی دیگر چنین قابلیتی را به کارگردان نمی‌داده.
خیرالله تقیانی با نمایش بوقلمون نشان داد که شناخت خوبی از فضای طنز و نمایش‌های ایرانی دارد. اجرایی دیدنی از متنی جذاب و خوش ساخت، با زبانی روان و گاه شاعرانه و موزون و آهنگین، در حد نیاز و لزوم ساختار اثر و البته بی تکلف به دور از تفخر زبانی در قد و قواره‌ی شخصیتهای داستان و طنزِجاری در آن، و البته به اندازه و به دور از هجو و هزل‌، از جمله نکات برجسته و قابل اعتنای متن این نمایش است. تقیانی با آگاهی از عناصر نمایشهای ایرانی، و بهره گیری درست از ابزار بسیار ساده‌ی صحنه‌، و طراحی میزان‌سنهای دقیق، به خوبی توانسته روی مفاهیم اثر تاکید و فضای متنوع ایجاد و مخاطبانش را با خود را همراه کند.
بازی قابل تعمق بازیگران این نمایش نشانگر شناخت آنان از شیوه‌ی بازی در گونه‌های نمایش ایرانی و تبحر آنان در نقش پوشی و ارائه‌ی شخصیتهای نمایش داشته و از هماهنگی قابل توجه‌ای نیز برخورداراند. روانی، یکدستی، بیان درست و انعطاف بدنی مناسب بازیگران با تحلیلی درست از نقشها و گاه با بازیهای استرلیزه و به تناسب موقعیت‌ها و شخصیت‌ها، بعضاً غلو آمیز و طنزآمیز، از نقاط مثبت این نمایش است.از دیگر نکات قابل توجه نمایش بوقلمون، هوشیاری گروه اجرایی در استفاده‌ی به اندازه از عنصر طنز، موسیقی و رقص و همچنین پرهیز از وسوسه‌ی افتادن در ورطه‌ی هجو و هزل و اطوارهای متداول امروز می‌باشد که شوربختانه گریبان‌گیر اغلب آثار نمایشی شده و هدفی نیز جز جذب مخاطب را دنبال نمی‌کند.
در آخر ضمن گفتن دست مریزاد به این گروه، دیدن این نمایش زیبا را به همه‌ی دوستدارن نمایشهای ایرانی توصیه می‌کنم.
حسن باستانی

داش نظر:همیشه استخون خور بزرگا بودیم حالا میشیم هم پیاله، خدا رو چی دیدی اگه یه جربزه جلو حاجب الدوله رو کنیم یه صاحب منسبی بده چه شود....

شعبون شعبون
سیاه معرکه در نیار، کاش جای تو بودم، کاش یه قده زبونم مثل تو درست می چرخید
بزار تو در و گذر بهم بگن بوقلمون ، به درک اسفل و سافلین...
جعفر، من از گشنگی میترسم!
شیر فهم؟!

پری:حیرونم از مرام ومسلک خلق این بلاد. عابدهاش یه جورن وزاهد اش یه جور، مطرباش یه جورن ومرشداش یه جور. نطقشون سیر وسلوک داره وفعلشون فسق وفجور. ..

دوستان ممنون میشم راهنمایی کنید ، باکس A ردیف 3 مناسب تر هست یا باکس B ردیف 1 ؟

نمایش " بوقلمون" یک کمدی تراژدیست که به شیوه آیینی – سنتی اجرا می شود.
چقدر خوب که در این روزگار وانفسا و خاکستری تاترِ خوب و مورد پسند، شاهد اجرای نمایشهایی با تن مایه آیینی- سنتی هستیم، و چقدر خوب که هنوز می توانیم شاهد و ناظر نمایشی ملبس به لباس اصیل ایرانی- باستانی خود باشیم .
نمایش " بوقلمون" از آن دست نمایشهاییست که به رغم ساعت اجرای تقریبا طولانی ( حدود 100-110 دقیقه) گذر زمان را به واسطه تسلط و تنوع اجرا، موسیقی اصیل ایرانی، نقالی مزین به چاشنی طنز و ریتم مناسبی که دارد؛ احساس نمی کنیم .
ورود مخاطب به سالن با استقبال گروه موسیقی( آن هم موسیقی سنتی و متناسب با شیوه نقالی و زورخانه ای) همراه است و همین مخاطب را برای دیدن نمایش سر ذوق می آورد.
صحنه، طراحی پیچیده و پر زرق و برق ندارد، اما چینش صندلیها و تعیین حد و مرز هشت ضلعی صحنه اجرا، ... دیدن ادامه » اینطور به ذهن متبادر می کند که گویی دور گود زوخانه نشسته ای و شاهد آمد و شد پهلوانان هستی.
گرچه که به واقع بازی بازیگران مورد پسند و مقبول است؛ اما بازی خانم مه لقا باقری به تاکید بی نظیر است . با توجه به پیشینه ذهنی که نسبت به اجرای ایشان در نمایش " دو روی روایت نادری" داشتم، مطمئن بودم در این نمایش هم اجرای بی نظیری را شاهد خواهم بود.
صمیمانه برای گروه " نقاب" آرزوی موفقیتهای ارزنده تر میکنم و امیدوارم شاهد حضور بیشتری از این گروه باشم .
پ.ن: به عنوان یک عضو کوچک تیوال، پیشنهاد میکنم این نمایش ارزنده و کاملاً ایرانی رو به تماشا بنشینید. جامعه تاتر، نیاز به حمایت مخاطب دارد. ـــ پرند محمدی ـــــ

ما شب یلدامون رو با این نمایش شروع کردیم،
بازی ها، داستان، دیالوگها، صحنه و گروه موسیقی عالــــــــــــــــــی بود
دست مریزاد به تمامی عوامل.

حتماً ببینید

یکی از بی نظیرترین کارهایی که دیدیم،قبلش به این فکر میکردم چطور میشه این کار تقریبا همه ی جایزه های سی و سومین جشنواره فجر رو مال خودش بکنه،وقتی کار رو دیدم واقعا متوجه شدم حق به حقدار رسیده،بازی های بینظیر مخصوصا بازی پر انرژی خانم باقری،کارگردانی و نویسندگی این کار جناب آقای تقیانی پور چه از لحاظ متن چه از لحاظ کارگردانی واقعا عالی بودن،طنز کار که به هیچ وجه به سمت و سوی لوده کشیده نمیشد که ما در اکثر کارها میبینیم اینگونه نیست،گروه موسیقی عالی،طراحی لباس،همه وهمه بینظیر بودن،مشخص بود چقدر برای این نمایش زحمت کشیده شده،حتما پیشنهاد میکنم ببینید،مطمئن باشید لذت میبیرید،برای گروه خوبشون آرزوی موفقیت میکنم و تندرستی میکنم.

دست مریزاد میگم به همه عوامل این نمایش،امشب نمایش رو دیدم و باید بگم کار بسیار خوبی بود واقعاً لذت بردم، چقدر خوب وضعیت جامعه خودمون رو به تصویر کشید، بازی ها هم عالی بود، مخصوصاً خانم باقری ، همگی خسته نباشید.توصیه میکنم حتماً به دیدن این نمایش برید دوستان

با سلام
امشب به تماشای این نمایش خوب نشستم ، نمایشی خوب و قابل تامل و پر از انرژی
بازی بانو مةلقا باقری عالی بود
خسته نباشید به بازیگران و عوامل این نمایش