نمایش پروانه الجزایری

butterflies are graceful, varied and enchanting. Butterflies lead you to the sunny side of life. And everyone deserves a little sunshine

جزو نمایشهایی بود که دیدنشو فراموش نمیکنم. منو تحت تاثیر قرار داد. خواستم چند نکته از احساسم بنویسم.
اول در مورد بازیگران نمایش. بازیها در بعضی جاها به قدری خوب بود که تصور اینو که داریم نمایش می بینیم نمیشد کرد. اگرچه بعضی جاها سکوت ها زیاد میشد. اما به ویژه در صحنه دوم جاهایی بود که میشد باهاشون اشک ریخت.
دوم درباره کارگردانی. در کل کار پیچیده ای بود. یک جاهایی میشد کوتاه تر باشه. اما در آوردن این متن کار سختی بود به نظرم. با اینکه مشکل نوری سالن اذیت کرد. اما اجرا اونقدر منظم بود که میشد به نور بی توجه باشی. مشخصه که تسلط در بازیها وجود داشت. ولی پیشنهاد من به کارگردان این نمایش اجرا در سالن بزرگتریه. خیلی از میزانسنها حیف شدند.
سوم درباره متن. متن خیلی خیلی پیچیده ای بود. ... دیدن ادامه » خیلی خوب ماجراهای چند نفر رو با هم پیش برد و در این پیچیدگی تونست تمام قصه ها رو درست هدایت کنه. شوخی های خیلی ظریفی داشت که باعث میشد تماشاگر با غم ماجرا اذیت نشه. دیالوگ ها خیلی خوب بود. و از همه مهمتر آخر نمایش بود که منو هیجان زده کرد. یه کم منو یاد فیلم میرکریمی انداخت. یه حبه قند. که یک بخش شاد بود و یک بخش غمگین. ولی به قدری موقعیت رو پیچیده کرد که یک جاهایی باید واقعا تمرکز میکردی که ماجرا از دستت در نیاد.
چهارم طراحی صحنه و نور. این نکته منفی من درباره این نمایش بود. چون به نظرم میتونست جذاب تر باشه. نور هم که متاسفانه دچار اشکالات زیادی بود.
در نهایت باید خسته نباشید گفت به این گروه. این جزو بهترین کارهایی نبوده که من در زندگی دیدم. اما قطعا جزو معدود کارهااییه که مدت ها بهش فکر میکنم و یادم نمیره.