سوگند پدرام فعال هنری

در نمایش فروید ، اثر مرتضی فرهادنیا
متن برشی از زندگی فروید بود که درباره‌ی رویکرد ذهن و ناخودآگاه و طرز نگاه او (فروید) و تقابل او با زمانه‌اش صحبت می‌کرد و به شکل قصه روایت میشد.
کارگردان به طرز خلاقانه ای صدا ، نور، حرکات بازیگران روی صحنه، تداعی مکان زمان توسط طراحی لباس ، صحنه و ساختار دیالوگ ها را با محتوا هماهنگ ساخته بود .
ساختار کلی نمایش و ویژگی تکرار، تکثیر و تبدیل به خوبی رسانای کارکرد مدنظر ناخودآگاه ذهن بود و این ویژگی ها تا حد کفایت پیام رسانی می‌کرد.
از لحاظ بصری هر قاب قصه ی خودش را می‌گفت و نشان میداد که جزئی از نمایش است.
این تصویر سازی توسط طراحی و تعویض نور ها و هماهنگ بودن آن با صداها انجام می‌شد
و همچنان توانمندی و طراحی قرارگیری و حرکت بازیگران به شکل گیری هر قاب کمک میکرد.
من این نمایش رو به شخصه برای دوستداران و حمایتگران هنر نمایش پیشنهاد می‌کنم.