از لحظه ای که نمایش تموم شد جزئیات رو تو ذهنم مرور کردم . حسایی که خودم تجربه کرده بودم رو به چشم دیدم. مهم ترین رکن هر نمایشی حس همذات پنداری هست . بازی همه فوق العاده بود و موضوع نمایش متفاوت. درست ترین زمان ممکن این نمایش رو دیدم چون این روزا دائم به این فکر میکنم ما می می خوایم خودمون باشیم یا چیزی باشیم که جامعه می پسنده؟ نویسنده با تجربه زیست مطمئنا سخت و شیرین خودش متن رو نوشته . دیدن این نمایش رو به همه توصیه می کنم . ممکنه هر کدوم از ما الان تو وضعیتی مشابه شخصیت های این نمایش باشیم و دیدن این نمایش همون نوری که منتظرش هستیم رو نمایان کنه