نگهبان شب نیز مانند دیگر اثار میرکریمی، منعکس کننده نگاه مولف به زندگی است. اینبار از دریچه شهر، شهری که تجدد خود را مدیون از بین بردن نشانگان حیات است. اما در این میان یک اتفاق دیگر رقم میخورد، اتفاقی با کلید واژه« اعتماد» که اینجا انگار نجات بخش است. چیزی که در روزمره زندگی شهری گم شده است.
بازی های خوب و روان و روند داستانی آرام و دلنشین، فیلم را به فیلم قابل قبول تبدیل کرده.
اما آیا نگهبان شب، یک اثر استثنایی، عالی و با حرفهای جدید است؟ جواب من به این سوال نه است. نگهبان شب حرف جدیدی نمیزند، حتی مثل برخی دیگر از اثار میرکریمی، بر انگیزاننده نیست. درون مایه سیاسی و اجتماعی فیلم، از جنس نقد اجتماعی نیست و راحت از میان مساله های جدی اجتماعی رد میشود.

فیلم نگهبان شب در میان آشفته بازار سینمای ایران خصوصا در دهه جدید ارزش دیدن را دارد.
اما آیا ارزش ماندگاری نیز؟