صحنه برای بازیگر ناتوان قفسی است که تا نور بر آن می‌تابد امکان فرار از آن وجود ندارد. اما، برای بازیگری قدرتمند و چیره همچون مرکبی خوش رکاب است که او را در معرکه چشم مخاطب یاراست.
نمایشنامه جایی که گوزن ها آواز می‌خوانند دارای روایتی زیبا و گیرا از ماجرای زندگی مردی به نام یاور است که به قدر خود از مواهب و مصاعب زندگی همه را دیده و چشیده. زندگی وی با سینما و سالن سینما گره خورده. جناب مهدی غلام حیدری متنی پر از کاراکتر های ویژه و دوست داشتنی در رویدادگاه ها و موقعیت های ویژه ای خلق کرده اند.
طراحی صحنه مینیمال با عناصر شیوا که امکان برداشت های متعدد فرامتنی را در خود دارند و همچنین موسیقی و جلوه های صوتی نمایش به خروجی کار قوام انکار ناپذیری داده اند.
و اما کارگردانی و بازیگری استاد نادر فلاح. شاهکاری در اوج قله پختگی چه در کارگردانی و چه در بازیگری، چنان مخاطب را به کار گره میزند که رهایی از آن تا ساعت ها بعد از پایان نمایش امکان پذیر نیست. ریتم مناسب، طراحی فرم، حرکت و کاراکتر های بی نظیر ، استفاده استادانه از تمامی امکانات بازیگری ، بدن ، بیان ، میمیک ، تخیل و... موجب شده که تماشاگر همچون بادبادکی در دست گردباد نمایش به بالا و پایین بگردد و پس از یک ساعت چرخش بی وقفه به روی زمین گذارده شود ، حال آنکه دیگر بی صاحب و نخ پاره و مبهوت و مسخ، ... دیدن ادامه ›› رها شده.
برای مخاطب عام این نمایش رخدادی تکان دهنده و بی تکرار است. برای مخاطب خاص هنر نمایش مستر کلاسی آموزشی و نمونه ای شاهکار از غایت توان تیاتر است.
باشد که صحنه تیاتر همچون طناب بند بازان به افراد نالایق جرأت راه رفتن بر روی خود را ندهد.
پی نوشت: در متن بالا هیچ گونه اغراقی وجود ندارد.