به تماشای تئاتر ۲۱ آمدم و تمام کامنت ها را خواندم.
اول از هر چیزی سپاس و تشکر از روانشناس محترم تئاتر ۲۱ جهت حمایت و پشتیبانی از تئاتر کشور عزیزمان ایران. پر واضح است دانش و مهارت چندین ساله و ایده پردازی های ایشان به کارگردان آقای محسن اردشیر به درک و اجرای بهتر در تدوین نمایشنامه ۲۱ کمک شایانی کرده است. در واقع، نگاه دقیق ایشان به کارگردان کمک کرد تا لایه های پنهان شخصیت های نمایشنامه را بهتر درک کند و بشناسد. و با توجه به نظر ایشان، پایبند بودن کارگردان به تعهدات اخلاقی بحث دیگری است که وجدان آگاهی می خواهد و نکته دیگر اینکه چقدر ایشان مهارت داشتند که ایده ها را به روی صحنه بیاورند جای بحث دارد.
در ادامه سپاس و تشکر از آقای هادی رضایی و خانم فروزان حسینی بابت هنرنمایی زیبایشان.
نهایتا تئاتر از نظر موسیقی ، حرکت و نورپردازی ضعیف بود. در مورد طراحی لباس نمی دانم من مفهوم طراحی را نمی دانم یا شما، کاملا کپی از اپلیکیشن های pinterest یا یوتویوب بود؛ مثلا لباسی که دامنش به شکل لوزی لوزی باز می شد در یوتویوب موجود است، پس کپی کننده لباس تیتر مناسب تری می باشد.