(توجه: این پاسخ شامل نکاتی از نمایش است و ممکن است بخش‌هایی از داستان را لو بدهد)

جناب آقای ساعت‌چی عزیز
با سپاس از اینکه نظر خود را با ما در میان گذاشتید. متأسفم که تجربه‌ی شما از «کارخانه هیولاها» رضایت‌بخش نبوده. احترام به دیدگاه مخاطبان برای ما ارزشمند است، و در عین حال، به عنوان مسئول گروه اجرایی، لازم می‌دانم نکاتی را با شما در میان بگذارم؛ شاید بخشی از نگاه و تلاش پشت صحنه‌ی این پروژه برایتان روشن‌تر شود.

«کارخانه هیولاها» نمایشی‌ست که تلاش کرده با زبانی مدرن و فانتزی، قصه‌های کهن ادبیات شفاهی ایرانی ... دیدن ادامه ›› را برای نسل امروز بازخوانی کند. این نمایش صرفاً یک سرگرمی سطحی یا تقلیدی از انیمیشن‌های خارجی نیست، بلکه:

– به مسئله‌ی ترس و شادی کودکان ایرانی پرداخته (با کاراکترهایی که نه به‌راحتی می‌ترسند، نه به‌سادگی می‌خندند)
– زیبایی‌های اقوام و اقلیم‌های ایران را با موجودات افسانه‌ای پیوند داده .
– از ترانه‌ها و گویش‌های بومی برای معرفی شخصیت‌ها استفاده کرده
– درباره‌ی تغذیه‌ی ناسالم نسل امروز هشدار داده .
– فشاری که والدین ناخواسته به کودکان تحمیل می‌کنند را نقد کرده .
– موسیقی‌هایی را اجرا کرده که هر کدام نماینده‌ی یک شهر و فرهنگ خاص‌اند و برای معرفی شناسنامه‌ی هر شخصیت طراحی شده‌اند.

فرمودید که این موسیقی‌ها در دل روایت بی‌ربط بوده‌اند؛ اما در واقع، هر قطعه با نگاهی پژوهش‌محور و در ارتباط مستقیم با جغرافیا، فرهنگ و کاراکتر نمایش ساخته و اجرا شده‌ است.

همچنین در بخش طراحی شخصیت‌ها، تلاش من بر آن بوده تا چهره‌هایی از کهن‌الگوهای فرهنگی و اساطیری ایران را به شیوه‌ای تازه، جذاب و قابل درک برای کودکان بازسازی کنم.
در مورد شخصیت «مردآزما» و «لولوخان» نیز باید عرض کنم این دو نه در قصه، نه در جهان اثر، و نه در کارکرد دراماتیک، و نه حتی نمایش ، یکی نیستند. تنها بازیگر مشترک دارند و این یک تصمیم آگاهانه‌ی کارگردانی‌ست. اگر این شباهت باعث سردرگمی شده، جای تعجب دارد و حتما دوباره بررسی خواهم کرد .
از زمان شکسپیر ما هزاران نقش داریم که توسط یک بازیگر ایفا شده !

در مورد تاخیر در اجرای نخست نیز، بار دیگر از شما و سایر مخاطبان عزیز عذرخواهی می‌کنم. تیم ما تمام تلاش خود را کرد تا با وجود دشواری‌های فنی و محدودیت‌های چک کردن ویژوال ها و نوسان برق ( که باعث سوختن دستگاه بسیار حیاتی و گرانی شد دقیقا قبل اجرا )، اجرای افتتاحیه در بهترین شکل ممکن پیش برود و این مشکل در اجراهای بعدی تکرار نشد.

در مورد اتصال نظرات اجرای قبلی به این فصل در سایت تیوال نیز باید عرض کنم که این موضوع از حیطه‌ی اختیار ما خارج است و مربوط به ساختار فنی سایت می‌شود. با این حال، تاریخ دقیق هر نظر مشخص است و مخاطبان می‌توانند فصل جدید نمایش را تشخیص دهند .

اما مهم‌ترین نکته‌ای که لازم می‌دانم به آن اشاره کنم، تعبیر «جُنگ» یا «بی‌محتوا بودن» نمایش است. چنین تعابیری، وقتی بدون اشاره دقیق به ساختار دراماتیک، طراحی صحنه، منطق کاراکترها یا زبان روایت بیان می‌شود، بیشتر ناشی از تفاوت سلیقه است تا نقد تخصصی. تئاتر کودک امروز دیگر تکرار صرفِ قصه‌های قدیمی یا نصیحت‌نامه نیست؛ بلکه نیاز به زبان تازه، فرم امروزی و ترکیب جذاب دارد. ما در «کارخانه هیولاها» تلاش کردیم چنین راهی را بپیماییم و خوشحالیم که بسیاری از خانواده‌ها و کودکان از آن لذت برده‌اند.

در پایان، از شما دعوت می‌کنم نگاهی به نقدهای منتشر شده درباره این نمایش توسط منتقدان صاحب‌نظر بیندازید؛ شاید از زاویه‌ای دیگر، نکاتی در اجرا ببینید که هنگام تماشا از دیدتان دور مانده باشد:
نقد «چرا شاد نیستیم؟ چرا سخت می‌خندیم؟» – سینما اعتماد
https://cinemaetemad.ir/%DA%86%D8%B1%D8%A7-%D8%B4%D8%A7%D8%AF-%D9%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA%DB%8C%D9%85-%D8%9F-%DA%86%D8%B1%D8%A7-%D8%B3%D8%AE%D8%AA-%D9%85%DB%8C-%D8%AE%D9%86%D8%AF%DB%8C%D9%85%D8%9F-%D8%B3%D8%A7%D9%84%DB%8C%D9%88/

در پایان از گفت‌وگو با شما استقبال می‌کنم، و خوشحال می‌شوم اگر در اجراهای آینده باز هم میهمان ما باشید.

با احترام
امین گلستانه
نویسنده و کارگردان نمایش «کارخانه هیولاها»
تابستان ۱۴۰۴

با تشکر از توضیحات شما . این نمایش بهرحال جوانب مختلفی دارد و موضوعات مختلفی طرح شده . شاید بهتر باشد بررسی دقیق تر را به پس از پایان اجرا موکول کنیم .