نمایشی آوانگارد ، پر و خالی از معنا که به تعاریف و ساختارهای بشری طعنه میزند و آنها را به سخره میگیرد ، از هم گسیختگی کلام ، بیهودگی روابط و جابجایی های هدفمند بازیگران که معنایی جز بی هدفی و بلاتکلیفی ندارد ، عدم نزدیکی میان کاراکترها از لحاظ سن ، نوع گفتار و خلق و خو ، ناقرینگی و شلختگی لباسها ، ناهمگون بودن رنگها ، نمایش زمان در کف صحنه همچون سنگ قبری بر مزار انسان ، نقاشیهای مدرن بر دیوارها ، در سبک و ضد مکتب همگی به درستی فضای ابسورد نمایشنامه بینظیر یونسکو را به تصویر میکشد . به جرات این نسخه از اجرا با بازیهای درست و کارگردانی خلاقانه برای مخاطبان این سبک بسیار جذاب است . آرزوی موفقیت برای گروه محترم این نمایش .