یک چیز از نمایش در انتظار رفتن در ذهن من موند “ خب تئاتر مگه چیزی غیر از اینه؟”… حقیقتش رو بخوایم تئاتر واقعا همینه و همیشه مخاطب نباید منتظر بزن و بکوب باشه… بازی های ساده و روان و علی‌الخصوص بازی دنیا رجبی خواه که بار بدنی اجرا روی ایشون بود چشم منو گرفت… واقعا دلم میخواست یک لحظه برم روی صحنه و بلندش کنم و بگم یک دقیقه استراحت کن… کیف کردم و به دل من نشست.
خسته نباشید به عوامل اجرایی.👏🏽