برای دوستان عزیزی که به نمایشنامه ای بس دشوار پرداخته بودند ،ارزوی موفقیت می کنم و تلاشی که برای موضوع نمایش ودراماتورژی و اجرا کرده بودند ،کاملا قابل درک بود وابنطور تصور کردم که کارگردان و بازیگر نقش ،،هنرپیشه،، واقعا تماشاچی رو‌با سختی و مرارت و کابوس اعتیاد او همراه کرده بود ،همون فشار و تلخی به من منتقل می شد ،طنزی در بازی مرد پرستار و بازیگر نقش نویسنده وجود داشت که باعث تعدیل در روند کار می‌ شد ،بازی پزشک روانشناس تماشاچی رو به صبر دعوت می کرد وتا پایان نمایش راوی روند داستان و ایجاد درک در تماشاچی بود در هر حال این اجرا عمقی داشت که بعد از دیدن موضوع گفتگوی من و خانوادم شد ،دوستان عزیز امیدوارم همیشه خوش بدرخشید