گاهی فیلم، گاهی رمان و گاهی تئاتر از یک اثر هنری پیشی میگیرند . من به دلیل علاقه و عشقی که به تئاتر دارم همیشه امیدوارم که نمایش یک اثر بتواند از رمانش یا فیلم ساخته شده از آن درخشان تر باشد اما کازابلانکا اینطور نیست . در این روزها که نمایش روی صحنه بردن کار آسانی برای «تئاتری ها« نیست ُ سعی میکنم با مهربانی بیشتری یک نمایش را نقد کنم .اما سوای بازیگران چهره ُدکور ،پروجکشن ها و گروه رقصنده ها که پرطمطراق مینمود، خبری از یک نمایش فوق العاده نیست . حداقل از منظر من. داستان جا نمی افتد همراه نمیکند. کامران تفتی بد نیست اما خوب هم نیست بازی اش بیرون میزند. شیما محمدی زیبا ، تلاش میکند خوب بازی کند اما نشده در نیومده.و متاسفانه بدجور به چشم می آید. قد بازی ها کوتاه و بلند است . کسانی روی صحنه هستند که قابلیت زیادی دارند. ایوب آقاخانی، بهرام ابراهیمی بهترند . خصوصا اینکه نمایشی دیگر همزمان از ایوب آقاخانی در نوفل دیدم دوتا بازی در دو ژانر متفاوت اجرا میکند اما هردو کاراکتر را به شدت خوب درآورده است .بنظر من اگر نقش همفری بوگارت یا همان ریک را ایوب بازی میکرد و کامران تفتی لازلو رو شاید بهتر بود .البته عرض کردم این نظر منه. شکل و فرم اجرا کمتر رنگ و بوی تئاتر داشت برای من شبیه ضرب المثل مشهور بود که هفت دست دکور و رقصنده و وچه و چه اما ...... اما دلیل نمیشه زحمات کارگردان و گروه همکاران ایشان را نادیده گرفت. خداقوت به همگی