🎭 آنهایی که نمی بینیم
امروزه تئاتر با وسعت در حوزه‌های موازی و هنری و بهره از ابزارهای نوین و بصری، توانسته تجربه‌های متفاوت‌تری را برای تماشاگران فراهم آورد. یکی از این ابزارها «موشن‌گرافی» ست که به غنای بصری، انتقال مفاهیم پیچیده و ایجاد تجربه‌ای چندحسی برای مخاطب کمک می‌کند. این تکنیک می‌تواند مرز میان واقعیت و خیال را در صحنه تئاتر محو کرده و به خلق فضایی پویا و تأثیرگذار بینجامد. از جوانان دهه هشتاد که با خلاقیت و توانمندی وارد این عرصه شده و هنرنمایی می‌کند «امیرحسین ستوده نسب» است. این گرافیست جوان در طراحی و تولید محتوا، پوستر، کاتالوگ، بروشور، بنر و استوری موشن فعالیت دارد و توانسته تا کنون با بسیاری از نمایش‌ها همکاری داشته و موشن‌گرافی آنان را به انجام برساند. آثاری چون « کنسرت-نمایش مجنون آن لیلی»، « آرت»، «برش»، «شکستن خط فرضی»، «بی‌پایانی»، «خماری»، «مالی سویینی»، «غرب غمگین»، «جیب‌هایی پر از نان»، «سبز قاتل»، «مزین السلطنه»، «نکراسوف»، «هم این/ هم آن»، «خون خفته»، «قبیله ها»، «یوزف کا»، «بیست و هیچ»، «من»، «دایره گچی قفقازی»، ««رها» از این نمونه‌اند. طراحی پوستر نمایش‌های «بی‌پایانی» و «تولد جهنمی» نیز از دیگر آثار امیرحسین ستوده نسب است. این هنرمند خلاق و کاربلد در حال حاضر نیز با چند نمایش همکاری می کند. و حاصل هنر و تکنیک او بر روی صحنه در معرض دید تماشاگران قرار دارد. «اتاق رختکن شماره ۱۶» به کارگردانی و اجرای امیر کربلایی زاده در سالن شیشه‌ای هما، روایت مردی تنها را به صحنه آورده که همه چیز از رختکن برای او آغاز شده است. «کازابلانکا» در تالار حافظ، «راسو» در عمارت نوفل‌لوشاتو و «چرندیات دراماتیک» در عمارت هما، دیگر نمایش‌هایی هستند که توسط «امیرحسین ستوده نسب» طراحی و تولید موشن‌گرافی آن‌ها انجام و ارائه شده است.