تماشای سمفونی جانوران نشان می‌دهد اجرا آگاهانه بر بدن، ریتم و اتمسفر تکیه دارد و از روایت خطی فاصله می‌گیرد. آنچه در اجرا بیش از همه جلب توجه می‌کند، انسجام گروهی بازیگران و کنترل دقیق حرکت‌هاست؛ بدن‌ها در هماهنگی با صدا و سکوت، به عناصر اصلی بیان دراماتیک تبدیل می‌شوند.

نمایش تماشاگر را وادار به خوانش فعال می‌کند و به‌جای توضیح مستقیم، فضا می‌سازد. سمفونی جانوران نمونه‌ای از تئاتری است که بازیگر را به «حضور آگاهانه» دعوت می‌کند و تجربه‌ای تأمل‌برانگیز پس از خروج از سالن به‌جا می‌گذارد.
از دیدن این کار من لذت بردم و خسته نباشید میگم به گروه و
پیشنهاد میکنم حتما این کارو رو ببینید.