بعد از سه چهار تجربه‌ی واقعاً ناامیدکننده از تئاتر، به جایی رسیده بودم که تقریباً از کل این فضا دل‌زده شده بودم. اما به دعوت یکی از عزیزان «کلکسیونر» رو دیدم و خوشبختانه این اجرا کاملاً نظرم رو عوض کرد؛ نمایشی جذاب و دل‌نشین که دوباره منو با تئاتر آشتی داد.
نبوغ سعید دشتی رو قبلاً در «تهران–پاریس–تهران» دیده بودم و اینجا هم طنازی و زیبایی نگاهش به اجرا کاملاً خودش رو نشون می‌داد. به نظرم نقطه‌ی قوت اصلی «کلکسیونر» ساختار دقیق و حساب‌شده‌شه؛ نمایشی که توش خندیدیم، با داستان همراه شدیم و در نهایت به یک پایان منطقی و رضایت‌بخش رسیدیم.
بازی حمیدرضا آذرنگ و اقای شعرباف و سایر بازیگرها هم واقعاً عالی بود و نقش مهمی در جان‌دار شدن روایت داشت.
«کلکسیونر» برای من فقط یک اجرای خوب نبود، بلکه یادآور این بود که هنوز هم می‌شه از تئاتر یک تجربه‌ی امیدوارکننده گرفت.