اسم محسن زرآبادی و محسن بیده مرا به تماشای این اجرای طناز کشاند؛ پس از «فین‌جین» به‌یادماندنی، تجربه‌ای زیبا دوباره رقم خورد. اجرایی خوش‌ریتم و دقیق با کاراکترهایی درست چیده‌شده و از بازی درخشان محسن بیده، دوست قدیمی، بسیار لذت بردم. بازی‌ها اندازه و تنیدگی بجای غم و شادی جوری بود که نمی‌شد چشم از صحنه برداشت. نمایشی که ارزش دیدن دوباره را دارد. خسته نباشید به تمام گروه.