«عمارت چخوف» بیش از هر چیز بر دوش بازیگرانش پیش می‌رود و نشان از یک تلاش و تمرین دقیق دارد؛ بازی‌هایی دقیق، کنترل‌شده و در عین حال زنده که موفق می‌شوند پیچیدگی روابط و تنهایی آدم‌های چخوفی را بدون اغراق منتقل کنند. هر بازیگر جای خود را می‌شناسد و این شناخت، به شکل‌گیری ریتمی منسجم در اجرا کمک کرده است
ممکن است کسانی که به دنبال روایت ساده یا سرگرمی سریع باشند با آن کمتر ارتباط بگیرند اما برای مخاطبی که به ظرافت اجرا، ریتم درونی و جهان چخوف علاقه‌مند است، تجربه‌ای قابل‌تأمل و ارزشمند خواهد بود و شاید تکرار نشدنی