من اصلا" خوشم نیومد، غیر از آقای آذرنگ که همیشه میدرخشند، امین شعرباف و دیبا زاهدی افتضاح بودن، مصنوعی و مضطرب. اصلا" نباید در تئاتر قتل یا کتک کاری را واقعی نشان داد، بلکه باید با ایهام و نمادین انجامش داد. این آقای شعرباف سه بار سه تا صندلی فلزی سنگین و قدیم را طوری بلند کرد بالای سرش و زمین کوبید که من قلبم از استرس این صدا 1000تا میزد. خیلی زشت بود این حرکات. کاش حداقل بازی خوبی داشتن. بازی ایشون دم دستی بود به دل نمی نشست. من که نیم ساعت بعد از اون صدای خییییییییییییلی بلند صندلیها که به زمین کوبید، چشمامو بسته بودم که به مغزم استراحت بدم. پشیمونم از رفتن به تئاتر کولکسیونر.