چقدر سعادتمندیم که خانم گلاب آدینه هنوز بر صحنه تئاتر ایران می درخشند و ما میتوانیم این درخشش را ببینیم.
سیاوش صفاریانپور ریتم و تعادل صحنه را بهخوبی در دست داشت.
بازی مرجان اتفاقیان پر از احساس و شوق بود.
برای من دیدن این ترکیب از بازیگران جالب بود چون توانسته بود تماشاگران غیرتئاتری را به سالن بیاورد.
در پایان این نمایش نشان میدهد عشق نمرده، بلکه بیش از هر زمان دیگر نیازمند عشق هستیم.
دیدن تئاتر در رشت رویایی و زیباست برای من
حالا به این حس رویایی لذت تماشای بازیهای خوب و قلب های روشن عاشقان تئاتر هم اضافه شد
و خاطره زیبایی برای من ثبت شد.
دست مریزاد به همه گروه خوب پروانه الجزایری
خداقوت به همه دوستمان در تیم خوب نمایش هست و نیست