«ایفل» برای مخاطب نسخه نمی‌پیچد، دروغ است اگر بگویم به مهاجرت فکر نکرده‌ام

آوا گنجی بازیگر سینما و تئاتر در گفت‌وگو با پلاتو هنر پیرامون فعالیت‌های اخیر خود در عرصه بازیگری گفت: این روزها مشغول اجرای نمایش «ایفل» در مجموعه تئاتر لبخند هستم که هر شب ساعت ۱۹:۱۵ روی صحنه می‌رود.
وی درباره شرایط تولید نمایش «ایفل» اذعان کرد: نزدیک به شش ماه برای تولید نمایش ایفل تمرینات مداوم و سختی داشتیم، در پروسه تمرین تا روی صحنه بردن اثر سختی‌های فراوانی داشتیم اما در نهایت خوشبختانه اجرا و بازخوردهایی که از منتقدان و مخاطبان داشتیم خستگی را از تن ما بیرون آورده است.
گنجی درباره چالش‌های ایفای یک نقش مونولوگ در نمایش ایفل افزود: بخش کاراکتر آوا از روی کاراکتر من برداشته شده است، بخش‌هایی مانند جنب و جوش کاراکتر، تعاملش با مخاطبان و انرژی که دارد، اما زندگی آوای ایفل زندگی من نیست اما رسیدن به این نقش برای قابل درک بوده است، زیرا دردهایش، استیصالش و تنهاییش را درک کرده‌ام. شاید من تجربه مهاجرت را نداشته‌ام اما به عنوان یک دهه شصتی سالها با مقوله مهاجرت آشنا بوده‌ایم و در سالهای اخیر این تجربه برای بسیاری از مردم جامعه رخ داده است.
بازیگر نمایش «ایفل» در همین رابطه ادامه داد: شاید من تجربه مهاجرت نداشته باشم، اما آدم‌های خیلی زیادی را دیده‌ام که مهاجرت کرده‌اند، من از زیست همین افراد برای ایفای بهتر نقش آوا استفاده کرده‌ام، سختی‌های فراوانی که برخی تجربه کرده‌اند را دیده‌ام زیرا این طور نیست که در بسیاری از آدمها همه چیز عالی پیش برود و طبعا مهاجرت چالشهای فراوانی را حتی اگر وضعیت مالی خوبی داشته باشید برایتان به همراه می‌آورد.
این بازیگر سینما و تئاتر مقوله مهاجرت را اتفاقی سخت و انتخابی بزرگ اعلام کرد و افزود: کسی که مهاجرت می‌کند از وطنش دور می‌شود، از فرهنگ و ارتباط خوبی که با مردمش دارد، از همزبانی با اطرافیان و خانواده‌اش دور می‌شود و تا زمانی که بخواهد جا بیفتد زمان زیادی را باید پشت سر بگذارد.
گنجی درباره ایفای نقش مونولوگ ادامه داد: من پیشتر هم بخش‌هایی از مونولوگ را کوتاه در آثار قبلی تجربه کرده بودم اما اینکه یک نقش کاملا مونولوگ را روی صحنه ببرم برایم تجربه تازه‌ای است. وقتی مونولوگ بازی میکنید خودتان و خودتان روی صحنه هستید، دچار یک برون ریزی اساسی می‌شوید که شما را درگیر حس و حال عجیبی می‌کند، هر چند که در ایفل بخش تعاملی با مخاطبان هم در میان دو مونولوگ وجود دارد، اما همان هم جذاب است زیرا هر شب متفاوت از شب قبلش رقم می‌خورد.
بازیگر نمایش «سینورا» افزود: در چنین آثاری از قبیل ایفل هر شب اثر مخاطب را دچار کاتارسیس یا همان تزکیه نفس می‌کند، حال نکته جالب اینجاست که خود من به عنوان بازیگر نقش آوا هم هر شبی که می‌گذرد این پالایش را در خودم می‌بینم که در نوع خودش تازه و بسیار جذاب است.
وی درباره تمرینات ایفل در دوران جنگ دوازده روزه تاکید کرد: بحث جنگ فارغ از تمام غم و غصه‌ها و آسیب هایی که به مردم زد، از لحاظ حرفه‌ای و کاری برای من و گروه، متاسفانه اولین اتفاقی که افتاد تعطیلی سینما و تئاتر بود، طبعا وقتی این اتفاق می افتد هنرمند ناچارا خانه نشین می‌شود، جدا از افسردگی و جیب خالی به اینجا می‌رسد که من باید چه کار کنم؟. حال در این شرایط ما همچنان به تمرینات خودمان ادامه می‌دادیم، اما استرس فراوانی را تجربه کردم زیرا حتی اتاق بالای محل تمرین اگر کمی با حرکات سنگین تری تمرین می‌کردند ما فکر می‌کردیم که انفجاری رخ داده است.
بازیگر نمایش «زیر خاکستر» درباره استقبال مردم از تئاتر در روزهای جاری افزود: متاسفانه مردم اینقدر تحت فشار مالی و عصبی هستند، اینقدر غمگین هستند و درد دارند که نمیتوان انتظار داشت که مردم تئاتر را در سبد خرید خانوار خود قرار دهند، از سویی به دلیل مشکلات فراوان مردم به هر دلیلی دنبال خندیدن هستند که یک سیستم دفاعی در برابر مشکلات هست، مردم ما تشنه خندیدن هستند زیرا خیلی غمگین هستند. پس به بخش اجتماعی و انسانی اثر کاری ندارند و فقط می خواهند لحظه ای شاد باشند چرا که خودشان در دل همان اجتماع هستند که با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم می‌کند.
وی در همین رابطه اضافه کرد: متاسفانه همین باعث شده که سلیقه عموم به راه اشتباه بیفتد، ایرادی هم بر مردم نیست زیرا اینقدر تحت فشار هستند که انتخابی جز این ندارند، از سویی تولید کننده می‌تواند اگر هم میخواهد کمدی بسازد اثری تولید کند که علاوه بر خنداندن به ارتقا فرهنگی جامعه هم کمک کند که متاسفانه اینطور نیست. اگر آثار با کیفیت ساخته شده و در اختیار مردم قرار گیرد شما شک نکنید که کار بهتر و با کیفیتر را انتخاب می‌کنند زیرا با وجود تمام این مشکلات آگاه هستند.
گنجی درباره نگاه شخصی خود به مهاجرت افزود: با توجه به سخت‌تر شدن هر روزه شرایط برای یک زندگی عادی و معمولی، بخش بزرگی از جامعه چه با حساب و کتاب چه احساسی به مهاجرت فکر می‌کنند. دروغ است اگر بگویم که به مهاجرت فکر نکرده‌ام، شاید آن را تجربه نکرده باشم اما بدون شک در این شرایط من هم به آن فکر کرده ام.
این بازیگر سینما و تئاتر درباره سویه نمایش ایفل به مهاجرت خاطرنشان کرد: به نظر من ایفل به هیچ وجه مهاجرت را قضاوت نمی‌کند، اتفاقا دو نوع نگاه و شرایط مختلف را به نمایش می‌گذارد تا مخاطب خودش قضاوت کند. خوشبختانه این تفکر، دیدگاه و به نوعی قضاوت درباره اثر درون تماشاگران اتفاق افتاده و ما در این شب‌ها شاهد هم ذات پنداری فراوانی با هر دو کاراکتر هستیم. به طور کلی ایفل به هیچ وجه برای مخاطب نسخه نمی‌پیچد زیرا در نهایت نتیجه گیری با تماشاگر ماست.