«پروین» که دیر نماند و زود رفت

حسین کیانی نویسنده و کارگردان نمایش پروین طی یادداشتی از پایان نمایش پروین به دلیل ابتلای خود و برخی از بازیگران و برخی از عوامل به کرونا و همچنین توقف کامل نمایش پروین خبر داد، در این یادداشت چنین آمده است: «بعد از گذشت شش سال از آخرین نمایشم در سالن اصلی تئاتر شهر گذشته بود، آمده بودم تا با تجربه‌ای نوبرای خودم در درام‌نویسی چهره‌نگار، رنج‌ها، مصائب و خستگی‌های شاعر معاصر زنی را به صحنه بیاورم که با بسیاری رنج‌ها و دشواری‌های هنرمندان روزگار ما همانند و یکسان است. اما گویا روی سخت قضا و قدر نمی‌خواست این تجربه‌ی سخت و طاقت فرسا ولی زیبا و خواستیم، همچون زندگی تلخ و کوتاه پروین، آن‌چنان که باید و شاید به ثمر بنشیند و پایانی ناخوش را برای پروژه‌ای که بسیار برایش زحمت کشیده شده رقم زد. این اولین تجربه‌ی من در بخش خصوصی برای تولید یک اثر نمایشی بود و مجموعه‌ی عمارت نوفل‌لوشاتو با مدیریت داود نامور که تهیه کننده‌ی این نمایش هم بود، تمام امکانات و توان خود را در اختیار تولید این پروژه قرار دادند و در نهایت نمایش پروین با یاری بی دریغ همه‌ی عوامل و بازیگرانِ تحسین برانگیزش علی رغم فرصت، تمرین محدودی که داشت، با کیفیت قابل قبول به روی صحنه رفت. ما با همه‌‌ی توان در شرایطِ بسیار سختِ تولید آثار نمایشیِ فرهنگی کوشیدیم میزبانان خوبی برای تماشاگران و مخاطبینِ فرهیخته‌ در این اجراها باشیم و چیزی از خودمان و هنرمان کم نگذاشتیم اما یکی بدسلیقگی زمانه و دیگری دستِ تقدیر نگذاشتند که شیرینی اجراهای کاممان خوش بنشیند و در نهایت با ابتلای چند نفر از بازیگران نمایش و عوامل پشت صحنه از جمله خودم به سویه‌ی جدید اُمیکرون و ناتمام ماندن اجراهای نمایش، کامِ جانمان تلخ شد. گویی که عمر نمایش ناتمام پروین هم شبیه عمرِ کوتاه پروین اعتصامی رقم خورد و نمایشِ پروین و شخصیت واقعی او با یکدیگر، هم سرنوشت شدند. تجربه‌ی تله و عجیبی که امیدوارم برای هیچ گروهی رخ ندهد و گریبان هیچ هنرمندی را نگیرد. برای همه‌ی اعضای گروه و مخصوصا برای دوستانی که مبتلا شده‌اند آرزوی صحت و سلامت دارم و از ایشان پوزش می‌خواهم اگر حضورشان در این پروژه‌ی ناتمام باعث هرگونه اذیت و آزاری از سوی من برایشان شد. زمانه و روزگار، گویی با من سرِ ناسازگاری دارد که این چند پروژه‌ی نمایشی آخرم را با انواع و اقسام گرفتاری‌ها و دردسرها و مشکلات مواجه می‌کند. حکایت پروین را که دو سال پشت دروازه‌ی کرونا ماند تا به اجرا برسد همه می‌دانند. حکایت اجراهای پیشین هم بماند به جای خود.

به قول پروین اعتصامی

«مرا هم بود شادی‌ها، هوس‌ها

چمن‌ها، مرغ‌ها، گاو‌ها، قفس‌ها

مرا دل‌ سردی ایام بگداخت

همان ناسازگاری، کار من ساخت

سیاهی‌های محنت جلوه‌ام برد

درشتی دیدم و گشتم چنین خرد

شبانگه در دلی تنگ آرمیدم

شدم اشکی و از چشمی چکیدم

ندیدم ناله‌ای بودم سحرگاه

شکنجی دیدم و گشتم یکی آه»

نمایش پروین به نویسندگی و کارگردانی حسین کیانی و تهیه کنندگی داود نامور و با با بازی نرگس محمدی، امین زندگانی، مهران‌ رنج‌بر، مجید رحمتی، سیدجواد یحیوی، جواد مولانیا، مریم ندایی، آتنا تندرو، سهیل ملکی و اکرم محمدی با حضور هوشنگ قوانلو، پس از ۳۰ اجرا در سالن اصلی مجموعه‌ی تئاتر شهر به اجرای خود خاتمه داد.

دیگر عوامل نمایش «پروین» عبارتند از محمد ‌گودرزیانی (دستیار کارگردان، برنامه‌ریز و مدیر تولید)، رضا مهدی‌زاده (طراح صحنه)، پریدخت عابدین‌نژاد، ماریا ‌حاجیها (طراح گریم)، رضا ‌خضرایی (طراح نور)، مهدی ‌دوایی (طراح گرافیک)، علی کاظمی (طراح ویدئو و ویدئومپینگ)، فرشاد دهنوی (آهنگساز و نوازنده پیانو و ویلن)، کارن کیانی (ساخت و طراحی صدا)، محمدصادق ‌زرجویان (ساخت تیزر و عکاس تبلیغاتی)، سارا ‌حدادی (مدیر روابط‌ عمومی، مشاور رسانه‌ای و مدیر تبلیغات)، فربد ‌غفاری (دستیار دوم کارگردان)، فرزاد ‌هدایت‌نوری (ساخت آکسسوار)، علیرضا بابایی (منشی صحنه)، ندا کاوندی (امور مالی)، اردلان آشناگر ( عکاس)، مهتاب حاتمی (دستیار لباس) و نگار حسینی (اجرای ویدئو).

این اثر نمایشی با حمایت پوشاک گت، نشر آنجا و نوای کلاویه تا ۱۴ تیرماه ۱۴۰۱ میزبان ۴۷۵۷ تماشاگر، هنرمند و اهالی فرهنگ و هنر بود.