نمایش›مادر

نمایشنامه مادر به قلم فلوریان زلر فرانسوی روایت مادریست که از سویی با بی‌توجهی پسرش روبه‌روست و از سویی از هوسرانی همسرش به ستوه آمده است.
در درونمایه اثر با جهانی دوگانه مواجهیم، آیا او یک زن متوهم است و یا این حقیقت زندگی اوست؟ تعلیقی که به جذابیت‌های داستان می‌افزاید.
بازی‌هایی آمیخته به اغراق و در پاره‌ای از اوقات شاهد عدم تسلط برخی بازیگران در فن بیان هستیم که هر بیننده‌ای را به عقب می‌راند.
گریم‌ها و چهره‌پردازی بازیگران نیز در خدمت نمایش و جهان متن است.
در طراحی صحنه و لباس طبقه مرفه و بورژازی این خانواده چشم‌نواز است و شاید بتوان حدس زد این خود کنایه‌ای از ساده‌زیستی اجتماعیست.
کارگردانی در میزانسن‌ها اگرچه دقیق و کار شده است ولی تکراریست و این تسلسل منطبق بر تکرارهای درون متنی زلر است.
درجه نمایش: B
کارگردانی: ۸/۱۰
بازی‌ها: ۷/۱۰
موسیقی: ۱۰/۱۰
طراحی نور: ۸/۱۰
طراحی لباس: ۶/۱۰
طراحی صحنه: ۷/۱۰
طراحی گریم: ۷/۱۰

دیگه فقط برامون خاطره اون صبح ها مونده، کله حر، وقتی بایذ پا می شدیم براشون صبحانه می چیدیم. بعدشم می رفتیم مدرسه. تو کوچه های صبحگاهی، کنار هم راه می رفتیم و کیف مدرسه شون رو ما براشون می بردیم تا زیاد خسته نشن… اون وقت جون من تو بگو، همه اینا واسه چی آخر سر؟