درود بر وودی آلن که با وجودیکه احتمالا طوری که به نظر می رسه انتخاب این نمایش خالی از خودشیرینهای سیاسی و همین طور متأسفانه عاری از انگیزه های نژادی و قومی نبوده اما اون قدر داستانش جذابه که باعث شد تا پایان نمایش رو با لذت تماشا کنم ...
خندیدن تماشاچی دلیلی بر موفقیت اجرای یک نمایش نمیتونه باشه.
گو اینکه بارها این اتفاق بعضا خوب و خیلی وقتها هم بی مورد و به زور اتفاق می افته اما بدترین چیزی که غیرقابل تحمل بود بازی بد خیلی از بازیگران بود مخصوصا بازیگر نقش شیخ عرب که پیشنهاد میکنم یک نفر لااقل راه رفتن رو به اون آقا یاد بده. بازی کردن پیشکششون
متاسفم که باید بگم این نمایش بدون حضور آقای سینا رازانی حتی ارزش دیدن هم ندارد.
دلیل این همه آشفتگی و شلختگی توی صحنه چیه؟ بی حوصلگی کارگردان؟
دلیل آن دکورهای بزرگ و بی مصرف چی بود؟
و ای کاش متن خوب و جذاب وودی آلن رو اینطوری نابود نمی شد.