حضور جناب مرتضی عقیلی عزیز منو مشتاق دیدن این اثر کرد. با دیدن ایشون رو صحنه اشک از چشمانم جاری شد. قبل از این هم ۳ اثر ( مرگ فیدل، مدرسه پیندکیو و بوگی ووگی برادوی) از آقای آرش سنجابی دیده بودم. این کار هم در قالب رئالیسم جادویی بود. یک نمایش طولانی و پر تحرک که تک تک بازیگران از پس اجراهای سخت و دیالوگ‌های دشوار به خوبی براومدن. خسته نباشید