نمایش بانو آئویی از چند دریچه قابل تأمل و بررسی است.
نخست متن نمایشنامه که بسیار فاخر و ذهن پسند بود.
هنرپیشه ها به گونه ای هنرمندانه و ممیز در آکسسوار صحنه چیدمان شده بودند که می شد کاراکترهای واقعی را در آن نورها و صحنه ها متصور شد.
طراحی، انتخاب الگو، جنس پارچه و دوخت لباس هنرمندانه بود.
رنگ آبی به کاربرده شده برای تداعی آسمانِ شب... صحنه را بسیار تماشایی جلوه می داد.
بازی هنرمندانه نقش بانو آئویی و به نمایش گذاشتن رنج هایی که بر اثر حضور یاسوکو روکوجو متحمل می شد عالی بود.
قرمز شدن صورت بر اثر خفگی هایی که فقط با تمرکز ذهن انجام می شد.

بخشی از دیالوگ ها که به بهترین شکل در خاطر می مانند...
- شب مثل روز نیست... آزاده... همه چیز... آدم و اشیا همشون عین هم خوابند.
- ... دیدن ادامه ›› وقتی از دیوار میگذری... حتی خود دیوار هم نمی فهمه.
- اولین بار که اومدم طرفت، مثل حالا عین آهو رمیدی...
+ بله چون عاشق تو نبودم. یک کنجکاوی کودکانه بود و تو هم ازش سؤ استفاده کردی. فکر می کنم الان تو هم فهمیده باشی وقتی یک زن از کنجکاوی مرد سؤ استفاده می کنه چی به سرش میاد.
_ تو اصلاً عاشق نبودی. منو بررسی می کردی. قصدت این بود. نه؟ چه دوست داشتنی بودی تو... کاش همیشه همونطور بمونی.
و این دیالوگ:
روشن ترین نشونه اینکه زنی غرورش رو از دست میده... اینه که از موضع بالا حرف میزنه. زن میخواهد ملکه باشه. چون یک ملکه بیش از هر فرد دیگه ای غرور برای از دست دادن داره.

در پایان باید گفت که محیط پلاتو بسیار آرام و البته با نشیمنگاه های نرم چیدمان شده بود که بدین وسیله از تمامی پرسنل موسسه هنری و تماشاخانه اکت اهواز برای فراهم کردن چنین محیط ناب و دلچسب، قدردانی می شود.