سلام و خسته نباشید میگم.
به نظرم این اجرا خیلی جای تفکر برای مخاطب ایجاد می کند. این اجرا در ذهن من چند کلمه ایجاد کرد: ترس ـ بازی ـ گیجی و قدرت. چیزهایی که شاید هممون به نوعی باهاشون سر و کار داریم و دست و پنجه نرم میکنیم.
کاراکترها هر کدوم به نظرم ویژگی های خاص خودشون رو داشتن و منحصر به فرد بودند. چیزی که برای من در بازی آقای محمدزاده جذاب و جالب بود اینکه چشمای ایشون یک حسی رو انتقال میداد که باعث می شد شما فقط به ایشون خیره بشی و از جاتون تکون نخورین و این فارق از تمام ویژگی های مثبت دیگری است که در اجرا داشتند.
مدل تاتر تصویری هم که در اجرا استفاده شد جالب بود.
مرسی از توجه شما.