خسته نباشید به تمامی عوامل اجرایی نمایش از صحنه و لباس و کارگردانی و نور و بازیگری و گریم و عوامل دیگر پشت صحنه که همگی در خدمت اجرای خوب و قابل قبول در فضای سورئال بین خواب و واقعیت و بیان هر آنچه که در دنیای واقعی ما قابل گفتن نیست که همه ما یک یوزف کا هستیم و شاهد آن دیالوگ پایانی که من بیدارم و می‌دونم چه بر سرم می آید ولی مسخ شرایط واقعیت و رویا شده ایم اما عملا شاید کاری از دستمان بر نیاید هر بار مانند یوزف ملبعه یک گروهی میشویم، از بازی به جای تمام بازیگران حتی نقش های کوچک که همگی تماشایی بودند مثل صحنه ورود سه زن برفی و بازی افسر سوم آگاهی حتما ارزش دیدن دارد ، از طراحی صحنه خوب که در تمامی جزئیات از کف پوش صحنه تا دیگر جزئیات همگی به خوبی اجرا شده بود و متن های همیشه خواندنی و قابل تامل محمد چرمشیر و قلم آقای مهندس پور ، اما یک نقدکوچک؛ همه ما آگاهیم که گاهی مخاطب آثار کمدی بیشتر هستند که شاید کسی کمتر حوصله فکرکردن داشته باشد و خواستار لحظاتی هست چه در تئاتر و‌چه سینما که فارغ بشه از دغدغه های روزمره ولی میشود گاهی هم تلاشی نکنیم با کلمات محاوره ای و حرکات شاید کمی اروتیک وقتی نمایش کار خودش را انجام میدهد بعضی از مخاطبین نخندن هم ایرادی ندارد .