امشب اجرای نمایشی رو دیدم به نام «مهمانی شام» به کارگردانی النا امیدی، کاری از دوستان عزیزم که بدون هیاهو و اسم‌های بزرگ، یک اجرای واقعی و صادقانه روی صحنه آوردن.

شاید این نمایش با اجرای دیگه‌ای که قبلاً از همین متن روی صحنه رفته بود مقایسه بشه—نمایشی با حضور چهره‌های شناخته‌شده و فروش بالا؛ اما راستش، اون چیزی که امشب دیدم، تئاترِ واقعی بود.
نه پر از شوخی‌های دم‌دستی، نه وابسته به اسم‌ها، نه کلیشه. فقط یک اجرای درست، با بازیگرانی که می‌دونن روی صحنه بودن یعنی چی.

بازی علی جدا یکی از درخشان‌ترین بخش‌های این کار بود؛ با حضوری دقیق، زنده و پراحساس.

«مهمانی شامِ» النا امیدی، کاریه که باید دیده بشه، چون بر پایه‌ی کیفیت ساخته شده، نه شهرت.
این بچه‌ها لایق دیده‌شدن و رشدن. و نمایششون باید حمایت بشه.