ضمن احترام به منتقدین به نظرم این توضیح کوتاه لازمه:
«نبودِ روایت خطی در «وودوو» انتخابی آگاهانه است. به قول هانس-تیس لِمان، تئاتر معاصر می‌تواند از روایت کلاسیک فاصله بگیرد و به‌جای آن بر تجربه‌ی حسی، تصویری و فضایی تمرکز کند. بر همین اساس، «وودوو» یک اثر کلاسیک مبتنی بر داستان‌پردازی نیست، بلکه کوششی است برای نفوذ به لایه‌های درونی کاراکتر اصلی و شکافتن روان و زیستِ او در برابر تماشاگر. در این چارچوب، معنا نه از دنبال‌کردن یک قصه، بلکه از مواجهه‌ی مستقیم مخاطب با بدن، صدا، فضا و انرژی اجرا شکل می‌گیرد. بنابراین مخاطب به تدریج دعوت می‌شود تا تجربه‌ی زیستی و درونی خویش را در آینه‌ی اثر بازشناسی کند.»
دم همه شما گرم،تمامی نقدهای شما رو پذیرا هستم و بعد از همه اجراها من هستم می‌تونیم بیشتر گپ بزنیم.