یک اجرای آوانگارد که در نهایتِ مینیمال بودن جایی از احساس ت رو لمس می کنه، که با خودت قصه حال حاضری که توش هستی، یا خاطره ای که بیدار شده رو چندین بار مرور می کنی.
در این اجرا، نه در بازی ها و نه در کارگردانی ادعایی نمی بینی، و همین خصلت زیباست که باعث صمیمیت با مخاطب می شه و تو صادقانه باز خودت رو تو قصه مرور می کنی.
برید ببینید تا متوجه بشید چی می گم. ۳۰ دقیقه غرق می شید.
در ضمن از جسارت اجرا هم که جور دیگه ای لذت بردم.
خسته نباشید.