جک نارن، تئاتر عروسکی جذابی بود که خلاقیت در کارگردانی، طراحی صحنه چشم‌نواز، نورپردازی در خدمت متن و بازیگران متمرکز بر اجرا، از نقاط قوت اصلی آن محسوب می‌شد.

با این حال، اگر در اجرای اثر به جزئیات دقت بیشتری می‌شد، جایگاه آن به‌مراتب بالاتر می‌رفت. جزئیاتی مانند سایز عروسک‌ها که تنها برای ردیف‌های اول مناسب بودند و تماشاگران ردیف‌های بالاتر را با چالش مواجه می‌کردند. همچنین در برخی بخش‌ها هماهنگی میان صدا، نور و حرکت عروسک‌ها به‌درستی برقرار نمی‌شد و گاهی یکی از دیگری پیشی می‌گرفت یا عقب می‌ماند؛ هرچند این مسئله به‌طور محدود رخ داد.

در پایان، به گروه خسته‌نباشید می‌گویم.