علل انقلاب و تصور انقلابیون از پس از انقلاب


اول- خطر تجزیه کردستان و عرب خوزستان : لذا حفظ تمامیت ارضی و یکپارچگی میهنی، استقلال سیاسی و استقرار حاکمیت ملی برخاسته از ارادهٔ عمومی ملت ایران در نظام جمهوری مبتنی بر اصول دموکراسی، حقوق بشر و حاکمیت قانون.


دوم- تلاش برای تأمین و حفظ حقوق و آزادی‌های اساسی مردم ایران به‌ویژه آزادی عقیده و بیان، آزادی احزاب، انتخابات، مطبوعات و کوشش برای برقراری تساوی حقوق زن و مرد و موازین حقوق بشر.

سوم- جناب فردین و فیلم های ضد سرمایه داری اش و تاکید بر برتری اخلاق و انسانیت بر قدرت و ثروت

چهارم- ... دیدن ادامه ›› استقرار عدالت اجتماعی و بالا بردن سطح رفاه عمومی از طریق رشد تولید و افزایش اشتغال و توزیع عادلانه درآمد ملی.

پنجم- صیانت از حقوق شهروندی برابر و حمایت از اعتقادات، آداب و رسوم، و فرهنگ و هنر اقوام و همهٔ مردم ایران ( در برابر فرهنگ یکپارچه غربی)

اصل ششم- تقویت، پاسداری و تأکید بر محافظت از زبان‌ها و گویش‌های مختلف اقوام ایران زمین.

هفتم- اتخاذ سیاست خارجی مستقل جهت حفظ مصالح و منافع ملی (موازنه منفی) و حفظ تمامیت ارضی کشور، پشتیبانی از اصول و هدف‌های منشور ملل متحد و دوستی و احترام متقابل با همه ملت‌ها و کشورها به‌ویژه کشورهای منطقه، و مخالفت با هرگونه تروریسم فردی و گروهی و دولتی. ( برخلاف رفتار نفرت اعراب در زمان شاه از سیاست های شاه ایران در برابر اسراییل و غرب)

هشتم- حفاظت و حراست از محیط زیست کشور به‌ویژه نگهداری از جنگل‌ها، مراتع، رودخانه‌ها، تالاب‌ها، حیات وحش، و هوای پاک بر اساس اصول علمی و سیاست‌گذاری صحیح و کارشناسی شده
( زمین خواری یک میلیون هکتاری بنیاد پهلوی همچون آستان قدس کنونی)

نهم : در آن زمان اعتقاد اکثریت مردم بر این جمله بود تمام حرف شاه دروغ است همچون اعتقاد آنها به این جمله امروزه نسبت به اخوندها

دهم : بزرگترین مشکل انقلابیون پس از انقلاب تحقق این جملات بالا بود که به بی نظمی و شورش های ابتدای انقلاب منجر شد و عملا مجدد متوسل به نظامی ها جهت برقراری آرامش شدند که بازگشت به گذشته بود.

همچنین عدم مشارکت احزاب و مردم در انتخابات مجلس اول بزرگترین اشتباه بود چون رییس جمهور بدون داشتن اکثریت مجلس کاری نمی تواند بکند که نتیجه اش بوجود آمدن شورای نگهبان به جای مجلس سنا بود.