نمایش فارماکون بازتاب یک مکاشفه به ناخودآگاه انسان است. مواجه با آن بخشی از وجود که مدت های طولانی سراغی ازش نگرفتیم و یا نمی‌خواستیم که سمتش بریم چون می‌ترسیدیم. روایت یک ذهن شلوغ که پر از خاطره‌های غمگین، شاد، ترسناک و یا گنگ است. پیرنگ اصلی اجرا بر بستر مواجه شدن است؛ مواجه با ناخودآگاه و برهم زدن مرز خیال و واقعیت. شاید رو به رو شدن با خاطرات تلخ و آزار دهنده و حتی وحشتناک و مرور آن‌ها باعث بشه که این مکاشفه به پذیرش ختم بشه. مواجه با تجربیاتی که مطمئنم همه ما آنها رو داشتیم؛ مهاجرت کردن اجباری نزدیکانمون،جنگ، کرونا و...جزوی از ما هستند که هویت و شخصیت مارو شکل داده اند. گاهی اوقات شاید فکر کردن، مرور و شکستن مرز رویا و واقعیت که منتهی به ناخودآگاه ذهن انسان راهی برای برهم زدن سیستم باشد؛ سیستمی که این توانایی رو از ما دریغ میکنه و چیزی رو بهمون میگه که خودش میخواد. این مکاشفه بسیار خطرناک و جدی است و همانطور که نام نمایش می‌گوید این مسیر می‌تواند در عین حال که زهرگونه است برای خودش پادزهر هم باشد؛ فقط کافی هست وارد این مسیر شویم، بپذیریم و رد شویم و به هیچ عنوان به وز وز حشرات موذی اهمیت ندهیم چون تمامی این ها تجربیات، افکار و خاطرات ماست که ناخودآگاه مارو شکل داده . نمایش بسیار متن قوی و خوبی دلشت و بازیگران بسیار هماهنگ و عالی کار خودشون رو انجام دادن. استفاده هوشمندانه از ویدئو مپ در کنار یک طراحی صحنه عالی منجر به یک اجرای درجه یک شد.