مردی با گربه‌ی عروسکی به کارگردانی آوا حدادی یکی از تعابیرِ ویژه برای کودکانی است که در رویای خود با عروسک‌ها حرف می‌زنند و به آنها جان می‌بخشند. چُنین تعبیری در حسِّ تلفیقیِ این نمایش که از یک شیمی‌دانِ خودشیفته تا دانشجوهایی که قطعاً با منطق و فیزیکِ عَقلانی از اُستادْ مستعدتر نشان می‌دهند، قرار دارد. حدادی به عنوان یک نمونه‌ی خاصّ در ادبیاتِ نمایشی اصفهان فکت ویژه‌ای دارد. از طراحی پوسترهایش گرفته تا میزان‌سن‌ها و گریم‌های جذاب و نوستالژی‌گونه‌اش. اسامیِ کاراکترها را کمی با آن مشکل دارم چرا که متوجه نیستم این عناوین چرا باید مُستعارِ خارجی به خود بگیرند؛ هر چند که از یک نمونه‌ی خارجی برداشت کرده باشیم. در هنگامِ تماشای «مردی با گربه‌ی عروسکی» ناخودآگاه بیادِ انیمیشن‌های جذاب با دوبله‌ی پارسی اُفتادم که مشخصاً ترانه‌ای که آن شیمی‌دان و بچه‌ها در آخرِ نمایش با هم اجرا می‌کنند خیلی پویانماوار بود. حرکت در فضا و حسِّ شوخ طبعیِ بازیگرانِ این نمایش از: محمدرضا داستانی، مهرسا آیتی، پرینازالسادات حسینی، بهار ابطحی و آریسا قربانی تا کارگردانیِ بی‌نظیرِ حدادی حداقل به من ثابت می‌کند از دیگر نمایش‌هایی که در پردیسِ هنر اصفهان به نامِ کودک و خانواده روی صحنه می‌روند خیلی کودکانه‌ و خانوادگی‌تر است و...
متن کامل را در روزنامه‌ی اینترنتی برداشت بلند بخوانید.
https://longtake.ir/?p=24760
ویدئوی مرتبط را در کانال آپارات من ببینید.
https://www.aparat.com/v/hip9v57
✍️ #علی_رفیعی_وردنجانی