در شب دوم اجرا این نمایش را دیدم.
اگر بخواهم صریح بگویم، می‌توان به عنوان یک تجربه به این کار نگاه کرد نه یک اثر مانا
نمایشنامه از اساس بدیع نبود و بسیار قابل پیش بینی بود.
آوایی که برای کاراکتر «رویا» در نظر گرفته شده بود، مناسب فضایی که نمایشنامه تلاش کرده بود خلق کند، نبود.
در نور و صدا که تقریبا هیچ چیزی ارائه نشده بود.
امیدوارم این تجربه پله‌ای باشد برای عوامل این کار چرا که من ظرفیت اتفاق‌های به مراتب بهتری در بین آن می‌دیدم.