متن درباره زندگی شخصی فروید و رویکردهای روانشناختی درمانی فروید بود. خرده پی رنگ های متن در خدمت نمایش بود .
کارگردانی تئاتر به صورت سورئال و پست مدرنیسم بود.
توجه دقیق کارگردان به جزئیات بدن بازیگران و هدایت درست بازیگران نشان از ممارست و تمرینات زولانی بود .
موسیقی و صداهای نمایش در خدمت فرم نمایش بود.
صداهای دیالوگ واضح و رسا بود و با اینکه بازیگران در داخل اتاقک بودند ما صداهای انان رو میشنیدیم .
گریم بازیگران متناسب با شخصیت کارکترها بود و فضای سورئالی که انتظار داشتیم رو به ما نشات میداد
طراحی لباس بازیگران از لحاظ رنگ ، شکل و بافت لباس در خدمت نمایش و متن بود .
بیشترین جیزی که تحت تاثیر قرار گرفتم بازی با نور و حفظ راکورد نور بود افکت ها ، صداهای آمبیانس همه در پیشبرد درام
بود. فلاشبک ،فلاش ... دیدن ادامه ›› فوروارد ها هم از نکات مثبت نمایش بود.
بازی بازیگران و بدن های آماده نشان از تمرینات و ممارست های زیاد بود.
بازیگران در قسمتی از نمایش به شیوه مایرهولد روی تکنیک های اصولی بدن به خوبی اجرا کردند.
سالن اجرا برای این نمایش کاملا مناسب بود و نزدیکی تماشاگران به صحنه
باعث همذات پنداری بین تماشاگران با ارتباط با صحنه بود .
در کل به نظرم این اثر میتواند مخاطب های حرفه ای تئاتر و تماشاگران
رو به کاتارسیس برسونه
در اخر به عنوان پیشنهاد آخر این اثر میتونه در سالن وحدت و با گنجایش ۵۰۰ نفر تماشاکر در خود جا بدهد .