نمایش کُلاژ بیضایی تجربه‌ای خاص و تماشایی بود. بازیگران جوان و مسلط به ادبیات کهن، با بیانی قوی و زبان انگلیسی روان، دیالوگ‌هایی از آثار مختلف شکسپیر را در کنار فرم‌های نمایش ایرانی – از پرده‌خوانی و شاهنامه‌خوانی گرفته تا تعزیه و روایت – اجرا کردند.
ترکیب این متون با خلاصه‌ای از آثار بیضایی، در قالبی مینیمال، نمادین و معاصر، اثری خلق کرده بود که هم به ریشه‌های نمایشی ایران وفادار بود و هم جهانی می‌نمود.
کار را دوست داشتم؛ از تسلط گروه گرفته تا فرم بصری و لحن روایت، همه چیز هوشمندانه و با احترام به تئاتر ایرانی پیش می‌رفت.