چقدر شما خوبید!یک نمایش زیبا و تمرین شده با مفهومی عمیق.هماهنگی مثال زدنی، موسیقی هیجان انگیز و کارگردانی ساختارمند از نقات قوت این کار است.این نمایش سطح همذات پنداری بالایی با مخاطب دارد.همذات پنداری از نگاه ابتدایی شروع میشود و تا انتها ادامه دارد.درد اجراگر درد مخاطب است و برعکس.در انتها و بعد از نمایش،تماشاگر همچون اجراگر،در فضایی وهم آلود گیر میکند و این اسارت،او را به تفکر وا میدارد.
خسته نباشید میگم به تک تک عوامل این کار ارزشمند و جذاب.