علیرضا رحیم زاده فعال هنری

راستش وقتی نمایش رو دیدم اولین چیزی که خیلی برام چشمگیر بود خلاقیت در فرم و اجرا بود. غنی‌زاده فقط قصه‌ی اسطوره‌ای ددالوس و ایکاروس رو تعریف نکرد، بلکه با یه نگاه مدرن و طنزآلود، کاری کرد که ما یه جور نقد اجتماعی و فلسفی هم تو دلش ببینیم.

از نظر بصری خیلی خاص بود؛ میزانسن‌ها و طراحی صحنه طوری بود که هر لحظه مخاطب غافلگیر می‌شد. بازی‌ها هم کاملاً هماهنگ با این فضا بودن، به‌خصوص استفاده از بدن و حرکت بازیگرا که به کار حالت تصویری و حتی کاریکاتوری داده بود.

به نظرم بزرگ‌ترین امتیاز این کار اینه که آدم بعد از خروج از سالن، فقط یه داستان اسطوره‌ای یادش نمی‌مونه، بلکه یه تجربه به‌روز و ماندگار تو ذهنش می‌مونه. همین باعث شد برای من یکی از بهترین اجراهای این مدت باشه.