کتایون رزم هنرمند

این کار رو به واسطه آشنایی و همکاری با کارگردان کار محمد حسین خادمی دیدم، که همواره از نظرم فردی باهوش و خلاق بوده و نمود آن هم در این کار نمایان است.
.
در ده دقیقه اول کار به این فکر میکنی که چرا اسم کار پیانیست هست و چطور به جنگ جهانی و لهستان یا یهودی ها ربط پیدا میکنه، حالی که در دقایق بعدی آچمز میشی و دریافت کاملا متفاوتی از کاراکترهای کار، نقش هرکدام و عنوان نمایش بدست میاری.
.
متن این نمایش از نظر بازی با کلمات و مفاهیم، همچنین تلفیق احساسات متناقض و بازسازی روابط انسانی در فضایی سورئال، جذاب و خلاقانه است.
بازی ها در بیشتر موارد، روان و دلنشین و پذیرفتنی است. که با توجه به محوریت زبان و ادبیات و بیان، میتواند قوی تر و مسلط تر اجرا شوند.
.
کارگردانی روی مرزی است که گویی با زیرکی نه قصد ابراز وجود دارد و در عین حال نه تلاش زیادی برای اثرگذاری داشته است. و کار بیشتر بر مبنا ... دیدن ادامه ›› و توان متن پیش میرود تا کارگردانی.
.
میتوان تصور کرد که این نمایشِ مستقل، آنقدر برای این اجرا و بودن و ماندن در صحنه جنگیده و میجنگد که مابقی بخش ها مخصوصا طراحی و اجرای صحنه، سهم زیادی از تمرکز گروه، دغدغه و مخصوصا بودجه، برخوردار نشده است.
.
در انتها ضمن ابراز رضایت از تماشای این نمایش، به همه دوستانی که در انتخاب و تماشای این کار شک دارند، پیشنهاد میکنم تردید رو کنار بگذارن و خودشون رو به تجربه خوشایند ۵۰ دقیقه حضور در فضای این کار، دعوت کنن.