کلیشه‌ها همیشه هم بد نیستند

در نمایشنامه «دشمن خدا» با الگوی متداولی رو به رو نیستیم و نمایشنامه از بعد روایی به الگوهای کلاسیک و خطی پایبند نیست و در فضایی کاملا غیرخطی به سر می‌برد و دو روایت مجزا که در نقطه خاصی به هم نمی‌رسند و در تلاش است که مضمونش را بر روی دو جهان زیستی متفاوت به رو به روی چشم مخاطبان بکشاند.

به گزارش خبرنگار تئاتر صبا، نمایش «دشمن خدا» به نویسندگی «عمادالدین رجبلو» و کارگردانی «مجید عراقی» و تهیه کنندگی «علی غریب» که اجرای مجدد خود را از تاریخ ۲۶ فروردین ماه در تماشاخانه هامون آغاز کرده، به مثل مشهور «دروغگو دشمن خداست» می‌پردازد ، اما با نگاهی نو و تازه. این نمایش در دور سوم اجراهای خود در تماشاخانه هامون به سر می‌برد در حالی که پیش از آن در دو دور قبلی اجراهایش در عمارت نوفل لوشاتو و مجموعه تئاترشهر به روی صحنه رفته بود و با اقبال مخاطبان به همراه بود. اثری کمدی که به موضوعی کهنه و عمیق با شیوه روایی نو و جدید می‌نگرد. اثری که مبنا و پایه‌اش پرداختن به واژه «دروغ» است و در تلاش است که در حین بیان دیدگاهش در این باره به اهمیت شیوه‌های تربیتی نیز اشاره‌ داشته باشد. این که موضوع «دروغگوی» همچون ضرب‌المثل «خشت اول گر نهد معمار کج ، تا ثریا می‌رود دیوار کج» است که معمار در این نمایش همان تربیت آموز و آن مکان تربیتی است. مکانی مهم از حیث آموزش و پرورش در رشد و نمو هر انسان به نام «مدرسه»؛ که شاید پیش از یادگیری علوم مختلف باید  موارد اخلاقی پیش نیاز به ما تدریس می‌شد تا برای هر مسئله کوچک و بزرگی به «دروغ» پناه نبریم.

در نمایشنامه «دشمن خدا» با الگوی متداولی رو به رو نیستیم و نمایشنامه از بعد روایی به الگوهای کلاسیک و خطی پایبند نیست و در فضایی کاملا غیرخطی به سر می‌برد و دو روایت مجزا که در نقطه خاصی به هم نمی‌رسند و در تلاش است که مضمونش را بر روی دو جهان زیستی متفاوت به رو به روی چشم مخاطبان بکشاند.

در کارگردانی وجود خلاقیت‌هایی سبب می شود که مخاطب تا انتها بر روی صندلی‌های سالن نمایش تاب بیاورد. طراحی صدا، نور و میزانسن چیزی است که برای مخاطب عام و خاص جای تامل و فکر کردن را باز می‌کند و این همان چیزی است که در این روزهای تئاتر کشور کمتر می بینیم و گاه حتی نمی‌بینیم!

بازیگران نونهال نمایش با بیان شیوا و درک درست از نقش بر روی صحنه ظاهر شدند و عواطف مخاطب را درگیر کردند؛ در اینکه هدایت و رساندن بازیگر کودک و کم سن و سال به نقش بسیار سخت و دشوار است شکی نیست اما «مجید عراقی» از این بابت  موفق ظاهر شده است. دو بازیگری که تنها به وسیله صدایشان با جهان عینی شده بر روی صحنه ارتباط می‌گیرند بسیار خوب و موفق در سیر اجرای نمایش جای خود را پیدا کرده‌اند و هماهنگی آنها نیز شایسته تقدیر است.

«دشمن خدا» در پی بیان حرف‌های روشنفکری نیست و نمی خواهد بزرگ‌تر از قامت نمایش صحبت کند و حرف ساده اما عمیقش را تلاش می‌کند که با پوسته کمیک به مخاطبش منتقل کند. با توجه به استقبال از این نمایش مشخص است که یک نمایش موفق در انتقال پیامش بوده است.

«دشمن خدا» را باید در تماشاخانه هامون دید و کمی بیشتر فکر کرد که چقدر مهم است که در مدرسه فرزندانمان در گام اول باید اخلاق را فرا بگیرند و سپس به یادگیری علوم مختلف بپردازند.

منبع: مجوعه رسانه‌ای صبا