به گزارش روابط عمومی گروه تئاتر سه گانه، دکتر حامد سلیمان زاده، منتقد، داور و پژوهشگر سینما و عضو رای دهنده آکادمی گلدن گلوب طی یادداشتی بر نمایشنامه ایفل نوشته علی صفری این اثر را سفری میان غربت و خانه ترسیم کرده است.
در متن این یادداشت آمده است: در «ایفل» علی صفری، ما با سفری درونی و بیرونی روبهرو هستیم؛ سفری که مرز میان غربت و خانه، تنهایی و همراهی، گذشته و حال را محو میکند.
کاراکتر آوا، با چشمانی که هم شاهد عشقاند و هم زخمها، به ما یادآوری میکند که خوب بودن، مفهومی مطلق نیست؛ بلکه لحظهای است، بسته به زمان، مکان و آدمهایی که در آن حضور دارند. این متن با ظرافتی شاعرانه، تراژدیهای روزمره و شادیهای کوچک را در کنار هم مینشاند و نشان میدهد که زندگی، مجموعهای از حجمهای خالی و پرشده است؛ خاطراتی که گاهی سنگینی و گاهی سبکبالی میآورند.
فرودگاهها، کافهها و برج ایفل، تنها پسزمینه نیستند؛ آنها شاهدانیاند بر تلاش انسان برای بازپسگیری خویش و معنا در جهان بیثبات. عشق، از خودگذشتگی، دلتنگی و مواجهه با مرگ، در این نمایش نه بهعنوان مضمون، بلکه بهعنوان تجربه زیسته شخصیتها نمود مییابد. روایت رها، با نوسان میان خاطره و اکنون، میان امید و ناامیدی، ما را به تأملی عمیق در معنای تعلق و آزادی میکشاند.
هر مکث، هر سکوت و هر صدای ضبطشده، پژواک ذهنی است که تلاش میکند در میان هیاهوی زندگی، لحظهای از اصالت را حفظ کند. «ایفل» دعوتی است به دیدن زیبایی در شکست، عشق در جدایی و زندگی در حضور غیابها؛ اثری که فراتر از داستان، فلسفهای از بودن و نبودن را بازمیگوید.
این نمایشنامه، پلی است میان تجربه شخصی و تجربه جمعی، میان خود و دیگری، و میان خاطره و واقعیت، جایی که هر نگاه، هر لمس و هر تصمیم، معنایی جدید مییابد.
حامد سلیمان زاده پائیز ۱۴۰۴ خورشیدی