نمایش›حواستون به پیرزن‌هایی که از تنهایی پوسیده‌ان باشه

خلاصه: یک اثر انتقادی که با طنز سیاه و فضایی نمادین، به مسئله تنهایی، فراموش شدگی و نادیده گرفته شدن انسان و مرز های او در جامعه مدرن می‌پردازد. جامعه ای که فشار های بیرونی و درونی به انسان و مرز های او وارد می‌شود و در تلاش برای تغییر او می‌باشد.