امشب به تماشای این نمایش رفتم. در کل باید بگم نمایش معمولی بود. نمیشه گفت بد و نمیشه گفت خوب.
بازی ها خوب بود ، با اینکه در ابتدا کمی سرد و مصنوعی به نظر میرسید اما در ادامه با اضافه شدن چاشنی طنز به دیالوگها و آب شدن یخ تماشاچیان، روند اجرای نمایش بهتر شد. به شخصه باید بگم در ابتدا تصور نمیکردم که سینا رازانی بتونه تا انتهای نمایش تماشاچی رو راضی نگه داره اما باید اعتراف کنم که در انتها از نقش آفرینیش راضی بودم بخصوص با توجه به دشواری هایی که در بازی با لهجه ای خاص وجود داره ، کار ایشون قابل تحسین بود. خانم بهاره کیان افشار هم که نقش چندان دشواری نداشتن تا محک جدی بخورند اما تا همون حد بد نبودند.
نمایشنامه موضوع جالب و قابل تحسینی رو مورد بررسی قرار میداد اما پردازشش به نوعی نبود که در تماشاگر تاثیر شگرفی بذاره.شاید با خواندن متن بروشور و آگاهی از داستان اصلی، توقع بیشتری نسبت به تاثیرگذاری این نمایش داشتم اما این چنین نبود. شاید بیشترین توجه تماشاگر در این نمایش به قسمتهای طنز جلب بشه تا به موضوع اصلی که همان تاثیر متقابل دو انسان در زندگی
... دیدن ادامه ››
یکدیگر بود.
موسیقی متن که به نظر اثری از Ludovico Einaudi بود بسیار دلنشین و مناسب بود. اما موسیقی افغانی به نظرم میتونست طوری انتخاب بشه که ریتمی غمناکتر داشته باشه چون این موسیقی دوبار در طول نمایش و هربار برای انتقال حس غم پحش شد .
درنهایت باید خسته نباشید بگم به عوامل این نمایش و امیدوارم در سالی که در پیش داریم کارهای قوی و تاثیرگذاری رو در عرصه تئاتر شاهد باشیم.