به عنوان یک هنرجوی کوچک تئانر و سینما، می خواهم برایتان از هنرمندی بگویم که نقش بازی نمی کند؛ نقش را زندگی می کند. همچون آرش کمانگیر، جانش را بر چله کمان می نشاند و قلب مخاطب را هدف می گیرد.
آروین شاه حسینی در مقام نویسنده، کارگردان و بازیگر تئاتر، بی اغراق می داند که از جهان هنر چه می خواهد؛ می داند که دغدغه های انسانی را چگونه بر صحنه مقدس تئاتر، مجسم کند. ورای نویسندگی و کارگردانی، بازیگری برایش امری جدیست؛ دغدغه دارد، رنج را می شناسد، درد کشیده است و در زمان اجرا قلب مخاطب فهیم تئاتر را تسخیر می کند. یک فضای خالی سیاه به او بدهید تا بدون آکساسوار، بدون زرق و برق و بدون ادا و اطوار، بدرخشد و نور بر شما بتاباند. بر قلب های خسته، بر جان های عاصی مثل خودش.
اجرای مونولوگ «کلوز آپ» را همانند «صفر پنج»، دیگر اثر این هنرمند، دوست دارم. متن قوی، روایتگری درست، قصه گویی در منتهای سادگی اما مزین به شور و شوق و توانایی بی نهایت در ایجاد گیرایی و همراه ساختن مخاطب با قصه در مدت زمان دو ساعت و سی و پنج دقیقه؛ بدون آن که شما حتی برای لحظه ای بخواهید به ساعت خود نگاه کنید.
بازی روان و به دور از اغراق در خدمت اثری که از دیدگاه من یک کمدی سیاه است با پایانی تراژیک.
کلوزآپ ادای دینی است به استاد عباس کیارستمی فقید. کلوز آپ، نمایی نزدیک است از روح و روان عاشقان و شیفتگان سینما. از رنج های دیده نشده، از
... دیدن ادامه ››
انسان های نادیده گرفته شده، از آتشی بر جان عاشق هنر، که به قول سوسن تسلیمی عزیز، مثل آتش آتشکده یزد باید همیشه شعله ور بماند.
خسته نباشید آقای شاه حسینی عزیز❤️
امیدوارم به این تک اجرا بسنده نکنید و بارها و بارها این اثر ارزشمند و انسانی را روی صحنه ببرید.
با عشق و احترام❤️