"سزارین"
برای من یک نمایش با درامی به ظاهر ساده، اما در واقع به شدت پیچیده و نفس گیر بود. ساختار غیر خطی نمایشنامه در روایت داستان، تمام هوش و توجه مخاطب رو طلب می کنه.
نمایشی که به تماشاگر باج نمیده و مثل خیلی از کارای دیگه ای که این مدته من دیدم از هر چیزی واسه خندوندن یا به وجد آوردن تماشاگر استفاده نمی کنه، و فقط حرف خودش رو میزنه و بی سر و صدا و بی ادعا کارش رو انجام میده، و تاثیری روی آدم میذاره که موقع خروج از سالن هنوز داری بهش فکر میکنی.
مهم ترین نکته ی سزارین برای من همین بود. اینکه با خروج از سالن همه چی واسه آدم تموم نمیشه و تازه بعدش می شینی و بهش فکر میکنی.
به نظرم اگه دنبال یه نمایش جدی، اما ساده و بی هیاهو هستین، اگه دوست دارین به عنوان مخاطب بهتون احترام گذاشته بشه، پیشنهاد می کنم تماشای این نمایش رو از دست ندین.