پرند جان عجب شعریست این شعر شاملو ،بی نظیر است،چه تلنگری میزند
وای اگر عشق گریزگاه باشد!

سپاس دوست عزیزم

پرندیس نازنینم,
اشعار شاملوی بزرگ بالجمله عالیست...
ممنون که هستی دوست بینظیرم...

پرند عزیزم،بی تردید اشعار شاملو همه بی نظیرند مثل خودش
این شعرش را نخوانده بودم ،اولین بار بود
خیلی ها دقیقا در جستجوی گریزگاهی از هزاران درد و رنج ،آگاه یا ناآگاه برای خود عشق میتراشند، این است که رابطه بتدریج از عشق خالی میشود، ناله ها به آسمان،اشک ها سرازیر،سرها در گریبان و شعرها در ستایش یا مذمتش سروده می شود.یکی وصل را چاره ی عشق میداند دیگر نابودیش را در وصال ،برای عاشق واقعی وصال یا فراغ فرقی نمی کند،هر چند وصال شیرین تر است
و شاملو چه زیبا در قالب چند کلمه، از این راز پرده بر میدارد...
درود بر تو نازنین دوست مهربانم