(ای که مرا خوانده ای، راه نشانم بده)
خسته و درمانده ام ،تاب و توانم بده

رانده ز غوغای شب،بر تو پناهنده ام
صبح سرآغاز من،باز امانم بده

قفل سکوت مرا بشکن از این درد ها
قدرت فهمیدن و فهم بیانم بده

تشنه لب از قحطی عشق و وفا آمدم
بر لب خشکیده ام آب روانم بده

یک نخ مویت بده،دارو ندارم ببر
عشق به ارزانی جان گرانم بده
پیرزاد