اُفت ریتم؛ بلای جان صحنه، سوهان روان مخاطب! / نقدی بر نمایش «پارآسایشگاه»
بخشی از یادداشت پوریا فرجی (بازیگر و منتقد تئاتر):

«...نمایش صحنه‌ای “پارآسایشگاه” این روزها در تماشاخانه دیوار چهارم اجرا میشود. حکایت این نمایش مصداق آن نمایشی است که بر تعارف میافزاید و از مبلغ کم میکند! این نمایش تلاش کرده تا در یک قالب سایکودراماتیک به احوال انسانهایی اشاره کند که معلق میان زمین و آسمان جهانِ وجودشان قرار دارند و همواره در کشش‌مکشِ مدام میان خیال و واقعیت هستند. از این رو این نمایش در این قالب یک داستان را روایت میکند اما هرچه به پایان نمایش و تمرکز بر نقاط عطف متنی آن تمرکز میشود عیار داستان پائین است و صرفاً حجم زیادتری از موقعیت‌ها در پیش دیدگان مخاطب برای اجرا طراحی شده است و در این بین آنچه بیش از همه ذهن و روان مخاطب را سوهان میزند، اُفت ریتم صحنه با کشش داستان است که با هم دارای تناسب منطقی نیست اما در این خمودگیِ گاه و بیگاه، آنچه که به اندازه‌ی ولو ذره‌ای جنبه تلنگر برای مخاطب دارد، چند نقطه عطف است که مقداری به فضای جذابیت کار افزوده است...»

متن کامل یادداشت را در لینک زیر مطالعه کنید:

https://asr-farhang.ir/?p=114363