در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال | back toblack درباره نمایش بک تو بلک: نقد رضا آشفته، بر نمایش بک تو بلک نوشته و کار سجاد افشاریان در زمانه
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 11:02:11
نقد رضا آشفته، بر نمایش بک تو بلک نوشته و کار سجاد افشاریان
در زمانه ای که بسترهای نقادی در جامعه کمرنگ شده است، اگر گوشه چشمی نیز به مسائل قابل بررسی اجتماع در یک نمایش شده باشد، خود درنگ لازم را برای دیده شدن فراهم می کند چنانچه سجاد افشاریان در نمایش بک تو بلک دارد نظری اجمالی به مساله زندان در کلیت خود و بنابر هر دلیلی می اندازد، به ویژه سلول انفرادی که هر انسانی را دچار تنش و درگیری با خویشتن می کند و چه بسا همین گرفتاری خود زمینه ساز افسردگی های بی شمار در افراد زندان رفته بشود.
نمایش بک تو بلک از چند ویژگی بارز برخوردار است که دیدنش را بر ما لازم می کند:
۱. استفاده از فضای خالی و شهودی
۲. بهره مندی از نور و ظرفیت بسیار بالای تاریکی
۴. صدا و سکوت
یعنی به همین سه دلیل می توان پای بک تو بلک نشست و از از آن لذت برد. یک نمایش فضاساز و القاگر که توی مخاطب را در اتمسفر انفرادی قرار می ... دیدن ادامه ›› دهد تا باورت شود که انسان موجود آزاد و رهایی است و با هر نوع اسارت و در بند شدنی در تضاد است و این خود عاملی است که هر فردی را دچار تنش جبران ناپذیری می کند وگرنه زندان و بدتر از آن سلول انفرادی این همه دردانگیز نمی نمود.
سجاد افشاریان بهترین نمایش اش تاکنون را در شهرزاد دارد اجرا می کند چون تکیه اش بر یک فضای خالی و مینی مالیستی است که تاکیدش بر سلول و زندانی باشد و این خود در جریان بازی حسی اش ما را با شهود قابل درک و باوری همراه می کند. او به درستی می داند که نور ابزار کارآمدی است برای تداعی یک دخمه که سلول نام دارد و حالا به همان نسبت تاریکی را هم شامل لحظه های دردناکی می کند که در آن باید یک نفر با خود درگیر باشد و دچار وهم صوتی و تصویری شود. کسی که مدام با حیدر و همسرش دیالوگ برقرار می کند و چاره ای هم جز این ندارد که بتواند بر  زمان چیره شود. در اینجا صدا و موسیقی هم که دقیقا با ترانه سرایی و آوازخوانی این مرد زندانی همخوانی دارد، در هماهنگی با عناصر فضاساز در خدمت گرفته می شود تا جلوه دقیق تری به ماجراهای حاکم بر فضا داشته باشد. نتیجه بسیار مطلوب است چون فضای سلول و حس و حالت یک زندانی در خلوت و تنهایی اش به درستی شکل می گیرد و ما را به باوری بی چون و چرا از این وضعیت می رساند. حالا اگر چیزهایی کم گذاشته می شود این دیگر به بضاعت موجود و به ناچار بودن مثله شدن حقیقت دردناک بنابر ممیزی و خودممیزی تحمیل شده بر این موقعیت برمیگردد و اما در همین اشاره ملحوظ به درک موقعیت دردناک نیز همه چیز رضایت خاطر را جلب می کند انبساط خاطر از دیدن نمایش با ملاحظه ی بک تو بلک سجاد افشاریان استنباط می شود.